Yazın İlk Yıldız Misafirliği.

Favori aktivitelerim arasında ısırgan otu ayıklamak, nane kurusu ovalamak ve ıhlamur yaprağı koklamak yer alıyor. İlki ellerimi çimdikliyor, ikincisi küçük Ben'i gururlandırıyor ve üçüncüsü de aaaa yaprağı da böyle mi kokuyordu dedirtiyor. Ihlamur çayını koklamışlığım var ama yaprağını ilk kez bu hafta kokladım. Yapraklar kurudukça kokuları da zayıflıyor, bu üzücü. 

Ihlamur içmek için henüz bir hayli erken olsa da, yıldızları izlemek için tam zamanıydı. Ama öyle zengin kalkışı yapmalık değil, baya baya canciğer olup yayılmalı izlemelik. Aslına bakarsan yılın ilk uzun oturmasında dikkatimin tamamını onlara vermedim çünkü kulaklıkla bir konuşmayı dinliyordum. Ama öte yandan bir şeyler dinlerken arka planımda yıldızların olması güzeldi. Çok yakınımdan bir uçak geçti, uğultusu kelimeler arasındaki boşlukları vuuuladı. Üç beş uydu görmüş de olabilirim emin değilim, dikkat etmiyordum dedim ya. Sonra yıldızlar vardı. Gökyüzündeki ve yeryüzündeki yıldızlar.

Önceden, beton yığınları yerine yıldızları izlemeyi tercih ederim, romantizmine sahiptim. Sonracığıma tüm o beton yığınları, yıldızları hd kalite izlememi engelliyorlardı! Sonra gel zaman git zaman oldu, orasını kaçırmışım - uyukladım mı n'aptım, ve ben artık o beton yığınlarını izlemekten de keyif alır oldum. Hele de ikisini aynı anda karşıma aldığım vakitler... Bir ayna gibiydi. Ah tamam bu abartılı oldu. Ama biraz böyle geldiği de olmuyor değildi. Tamam abart-

Bu gece de, üzgünüm dostlarım!, yeryüzünde yanıp sönen renkli ışıklar ile sabit turunculuklar daha fazla dikkatimi çekti. Aslında doğru kelime dikkat de değil de... (dikkatim dinlediğim şeydeydi, lütfen). Huzur? Bilmiyorum, kafam boştu biraz ondan sanırım. İzlemesi keyifli geldi. Sadece mimiksiz sokak lambaları mevzubahis olsaydı, hım cık cık cık, diyebilirdim tabii; kendime güvenemiyorum. Yine de tüm o ışıklar da vardı işte ve bana azımsanmayacak kadar uzun bir süredir artık sadece ''beton yığını'' gibi görünmüyorlar.

Tabii... Tabi tabi tabi. Yıldızların yeri ayrı. Bu sefer, sanki, yıldızlar çok daha fazla gibilerdi. Aslında takım yıldızları bulamadım. Ya yer değiştirmişler *-*, ya da ben bulamadım. Neyse yıldızlar yine çeşit çeşitti. Bazıları daha parlaktı, tüm o yeryüzü yıldızlarına inat görünür cinsten. Dikkatini verdiğin başka şeylerin arka planı olsalar da, onları bir bakışta görürsün. Bazıları daha az parlar gibiydi. Onları görmek için, yine arka planda kalsalar bile, gökyüzüne biraz bakman gerekiyordu ve sonra gökyüzü sana onları gösteriverirdi. Ve en son olarak da, dikkatini vermen gerekenler parlıyordu. Başta karanlıktı, sonra aaa gördüm seni küçük yıldız, oluyordun ve o yıldız ne kadar minik ve az parlak olursa olsun, onu bir daha gözden kaybetmiyordun. Artık o kadar da dikkatli bakmadığında bile. 

Tabii bu şartlarda göremediğimiz başka yıldızlar da vardır. Hadi ama şehrin ve romantize ettiğin yapay ışıkların ortasındasın! Her neyse. Bu anın fotoğrafını yazmak istedim. Yazın ilk (uzun oturmalı) yıldız misafirliği bu şekildeydi.

arivederçi. 

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsiniz.