Sabah Anımsamaları.

Sabah serinliği bir mutluluk tanımı mı bilmiyorum ama; insanı gerçekten mutlu ediyor. Sabahın erken saatlerinde kendine has bir tazelik, bir güzellik, bir ferahlık, efenime söylim bir huzuuur var. Aynı şeyi çoğu zaman gecenin en kör vakitleri için söylerim ama galiba kararımı değiştiriyorum sevgili okur. Gecedeki huzur ile sabahtaki huzur çok farklı sen de takdir edersin ki. Belki de ikisini kıyaslamamalı ve uyku düzenime bakmalıyım. 

Düzen lafından acayip kıl kapıyorum, ki ben, ben ha-ha, ben, düzeni severim de. Ama bilmiyorum son yıllarda bu düzensizlikteki düzen olayıyla kendimi kandırır oldum. Kendimi kandırdığım bir diğer konu da, ki bu çok daha eskilere uzanıyor aslında, geceleri zihnimin daha iyi çalıştığı yönündeydi. Belki bunda haklılık payı vardır artık bilemiyorum ama yine de geceyi bırakmak istemeyişimin ve bağımlılık halini almış gece sevdamın bir promosyon düşüncesi diyebilirim.

Rüyalar hakkında pek de bir bilimsel bilgiye sahip olmamak ve onlarla ilgili bir şeyler okumak istemekle birlikte, bir keresinde bir arkadaşım bana herkesin rüya görmeye ihtiyaç duyduğunu öğrendiğini çünkü bu sayede beynin gün boyu bilinçaltına attıklarını işleyebildiğini söylemişti. Bu bilgi beni çok da ''vaovv'' yapmamıştı ama rüyaların bizim için bu kadar gerekli olduğunu da bilinçli olarak daha evvel hiç düşünmemiştim. Gece uykusu çektiğim zamanlarda, genelde sabaha karşı uykusu çekerim, genelde rüya görürüm. İki üç gecedir, ki bu rüyaları aslında uyanmama yakın gördüğümü düşünmekteyim, rüya görüyorum. Rüyalarım dünyanın en manasız rüyaları ama beynim maşallah gün boyu gördüğü en küçük bir şeyi bile öyle işlemiş ve rüyanın manasız yerlerine yerleştirmiş oluyor ki, kendisini tebrik etmemem elimde değil.

Bazı insanlar sık rüya görür sanırım; ya da gördüğü rüyaları hep hatırlar. Belki de hepimiz sık rüya görüyoruz ama hatırlamadığımız için görmüyoruz sanıyoruz. Bazı insanlar da rüyalarını çok çok net hatırlarlar. Ben o şanslı insanlardan hiç olmadım malesef... Bazen gözümü ilk açtığım zaman rüyamı hatırlarım. Böyle zamanlarda mutlaka ses kaydı alırım ve uykuma geri dönerim. Amacım o rüyaları analiz etmek değil, hani olur ya, belki ilham bulmaktır. Aslında analiz olayı da mantıklı ama rüyalarım mantıksız. Rüyalarımda genelde zaman ve mekan iç içe geçer. Gördüğüm pek çok mekanı tek bir mekanda birleştiririm ve olaylar orada yaşanır. İnsanlar tuhaf konuşur ve ben tuhaf konuştuklarını rüyada olduğuma aymasam bile anlarım ama yine de durup da acaba neden böyleler demem. 

Bir de rüyalarını yönetenlerin var olduğu söylenir. Ne sıkıcı! Hadi ama rüyamı neden yöneteyim ki? Ciddiyim, bu konunun yetkililerinden ve uzmanlarından yanıt bekliyorum. Rüya dediğin seni şaşırttığı için rüyadır. Sorun alternatif bir gerçeklikte var olma özlemi ve umudu ise de, bu neden bedenimin var olamayacağı bir varoluş düzlemi olsun ki? Sonuçta ben bir insanım; rüya varlığı değil. Rüya varlığı? İlginçççç. Rüyamızda varlık bulan tanıdıklarımız da tuhaf olurlar değil mi? Sanki gerçekten alternatif bir kişilikleri açığa çıkmış gibi olur. Belki de bunu gördüğümüz için rüya görmeyi veya görmemeyi, rüyamızı yönetmeyi veya yönetmemeyi isteriz.

Gece uykusu çektiğim zamanlar gördüğüm rüyaların beni yoramadığını fark ettim ayrıca. Gerçekten de gecenin can damarı saatlerde uyumak insanı pek çok açıdan yeniliyor gibi. Adeta rüya evreninden format atılarak dönüyormuşsun gibi. Beden ve zihin, daha sakin, daha berrak, daha gerçekçi, daha güzel, daha sağlıklı, daha daha daha. Aynı zamanda sabahın erken saatinde uyanmak sana bir sürü canlandırıcı sesi duyma olanağı sağlıyor. Sabahın kendine has bir ruhu var gerçekten, tıpkı gecenin olduğu gibi. Gece kokusu farklıdır, sabah kokusu farklı. Gece sesleri farklıdır, sabah sesleri farklı. Gece hisleri farklıdır, sabah hisleri farklı. Gece anımsamaları farklıdır, sabah anımsamaları farklı.

Sence de öyle değil mi?

:)

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsiniz.