Yazılı Radyocu? Aman! Yazan Radyocu.

Kahvenin sıcaklığıyla birlikte ağzımda çikolata eritmeyi çok severim. Öyle anlarda kırk yıllık çikolata çaklıt olur benim için. Bilmiyorum, öyle mutlu olurum olurum olurum ki, bir anda çaklıtlı kahveli bakarım etrafa. Güzel güzel güzel. Özellikle de akşamları bu çok güzel olur. Hep çok güzel olur ama akşamları... Ah Eros muydu o? Vuruldum!

Yaz akşamları güzeldir, yaz geceleri bunaltıcı. Bu yüzden en çok eylül postlu yaz gecelerini severim. Şimdilerde hava biraz esiyor gibi, aman tahtalara vuralım. Nihayet serinlik! Bu da bana o çok sevdiğim tatlı eylül akşamlarını ve gecelerini ve akşamla gecenin iç içe geçtiği o mükemmel saatleri anımsattı. Evet, bak, öyle mükemmel bir zaman dilimi var gerçekten. Ne akşamdır, ne gece. Aslında geceye daha yakındır ama yarısı da değildir, o yüzden saylanmaz. Hem benim için gece, saat üç falan oluyor. Galiba normalde saat üç sabaha yakın saylanmalı ama ne yapalım yani. Birkaç saat için birbirimizi kırmayalım. İşte! Ne diyorduk, o mükemmel zaman dilimleri... O zamanlarda çaklıtlı kahveler başka güzeldir. Lütfen diyetteyim deme! Küçük çaklıttan bir şey olmaz, sanırım? Ya da sanmam. Zaten kimin umurunda? :)

Böyle mükemmel saatlerde çaklıtlı kahvemle veya kahveli çaklıtımla burada adeta bir radyocu gibi yayınlar yaparım. Evet, radyocu! Ben liseye giderken kitap gruplarından tanıdığım biri vardı. Her hafta internette bir uygulamadan yayın açardı. Radyo yayını. O zamanlar buna çok özenirdim. Keşke ben de o uygulamayı bir deneseydim. Paralıydı da mı vazgeçtim acaba? Zira böyle şeyleri oldum olası severim ve sevdiğim şeylerde sosyal anksiyetem höst geri durur. O yüzden sebep utangaçlık olamaz.

Zaten küçüklüğümden beri böyle mesleklere ilgim vardı. Böyle meslekler? Ah, şu genellemeler. Radyoculuk işte. Böyle bıdı bıdı anlatayım bir şeyler, konuklarımla belki? Sonra ardından müzik. Daha güzel iş mi olurmuş? Keşke radyo devri kapanmasaydı. Sanırım o da başka bir şeylere evrildi. Podcast? Ama ben onu demiyorum. Daha interaktif bir yayını kastediyorum. Aslında benden radyocu olur muydu emin değilim. Keşke vaktiyle bir deneseydim. :) Kendi sınırlı çevremle canımmm.

İşte! Blog yazarken de radyocu gibi hissediyorum kendimi. Yazılı radyocu? Aman! Yazan radyocu. Bu çok eğlenceli. Özellikle de akşamlar tatlı eylül akşamlarını anımsatıyorsa. Hafif, serin ve bu nedenle de çaklıtlı bir rüzgar. Yanında sessizlik. Yanında ben ve sen ve kelimeler... Ve müzik? İşte mükemmel bir akşam. Ha temmuz, ha ağustos; ne fark eder? Önümüz de eylül olur. Önemli olan o tatlı histen başka hiçbir şey değil zaten sanırım.

Peki sen? Evet sen! :)

Yayınıma hoş geldin. 

Şimdi de işte hoşça git.

Ve hoşça kal.

Sevgili okuurrr!

:)

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.