Süper Olmayan Ay.

Ay bana çok ilginç gelir. Çok sıradan olduğu günlerde bile. Benim için çok sıradan olduğu günler aslında onun en çok ilgi çektiği günlere tekabül ediyor. Kocaman bir pinpon topu olup gökyüzünde bir o yana bir bu yana yıldızlarla gök tenisi oynadığı günler eğleniyorum. Ancak tam da o günlerde çok sıradan oluyor işte. İlginç ama sıradan. Gökyüzündeki her şey ilginç, ilginçliğinin nedeni bu. Bak mesela burnumuzun dibinde olsa bu kadar ilginç gelmezdi sanki. Oysa uzaktayken öyle değil. Onu iki parmağımla kucaklıyorum bazen. Bir gözüm kapalı; işte şimdi o da burnumun dibinde. Tüm ilginçliği gülümsememe sekip yine göğe havalandı. Bu bir sayı sayılır mı şimdi? İlginçliğe karşı sıradanlık puan kazandı!

Sıradan olmak kötü bir şey değil tabi ki. Hatta çoğu durumda rahatlatıcı. İlginç Aylar aynı zamanda ürkünç Aylar oluyor sanki. ''Ben Kurtadam geliyorum boooo!'' gibi. Sahi, Kurtadamlar niçin Dolunay'dan bu denli etkilenirler acaba? Haaaııı, şu gelgit meselesi olabilir mi ki? Bakma, bazen Ay'ın halleri beni de etkiliyor. Yoksa bizi buna inandırmışlar ondan mı öyle geliyor? Dolunay zamanlarını bilmesem daha mı özgür bir Elf olurdum?.. Neyse ne, zaten bu Süpper Dolunay'dan özel olarak etkilenmedim sanırım. Hatta biliyor musun gök aşığı ben, onu izlemedim bile. Ben de bir tuhafım valla. Ama imkan olmamış, bendeki heves yere değmiş, sonra oradan sekmemiş herhalde. Oysa Ay'ı büyürken görmüştüm bir gece. Dünya'nın göbeğindeki koca bir delik gibiydi. Daha tam değildi. Süperliğini ilan etmemişti o günlerde. Ama sanki, sanki işte, burnumun dibinde büyüyordu. Şuna baksana, demiştim yanımdaki kişiye, Dünya'nın içinde gibi vooaaa...

Kaç gün önce hatırlamıyorum, bu hafta içinde miydi ki, öyle olmalı... Ay'ı yine gördüm. Hayır, o beni görmüş olmalı. Çünkü onu aradığım yoktu, o beni buldu. Çok ilgimi çekti. Oysa artık süper bile değildi. Oysa çok ilginçti. İlginç ama sıradan... Yarısı aydınlık, yarısı karanlık. Bana kalırsa biraz melankolik bir Ay. Hepimiz her zaman süppeeer olmak zorunda değiliz ya canımmm... İşte o da o gün süper değildi; ama görsen, valla çok güzeldi. Hani hızla dönen çarklar vardır. O kadar hızlı dönerler ki, bir yerden sonra içindeki boş ve dolu kısımlar bir olur. Aynı öyle görünüyordu bu son dördün haliyle. Sanki acelesi var gibiydi; okeye dördüncü olmaya kaçar gibi. Ateş almaya gelmiş gibi. Hani bazen oturursun, uzun uzun izlersin Ay'ı yıldızları. Yıldızlar tamam da, Ay bir köşede. Beni izleme, diyor sanki. Yine de selam vermezsek alınacak... Kısa bir selam, sonra hadi o halde git işine sen; demek düşüyor bize. Hem bizim de işimiz var; uyku mühim. 

Ay'ın da yarısı uykuda, yarısı uyku mahmuru gibiydi o gece. Sanki gördüğü bir rüyanın etkisinde gibi hem huzurlu, hem gergindi. Gözleri çapaklı, bu yüzden hafif yaşlı gibi. Ağzı dümdüz bir çizgi; tek bir sırrını paylaşmaz. Senin sırrını bile. Oysa bu süper olmayan haliyle sanki bizden biridir, özgür Elflerden biri. Gecenin bir vakti öylece oturanlardan biri. Melankolik değil; ama herkes gecenin bir vakti öylece oturmaz. İlginç ama sıradan durumlar gibi. Öyle güzel gibi. Yarı karanlık, yarı aydınlık bir ay. Tam olarak eşit. Tek bir tarafı fazla gelmemiş; orada duruyor. Sana kısa bir bakış atıp oralı olmamış. Sen de sadece onu izlemişsin, belki biraz hayranlıkla. Sonra?.. Sonra işte, yine, içeri gireyim vakti.

Oysa o an çok uzun sürmüştü. Sanki Ay bir şeyler fısıldar gibiydi. Al sana bir çorap mı, demişti? Belki de öyle... Çünkü pek çok şey hissetmiştim. O an bir yazı yazmak bile istemiştim. Yine de o an benim için ilginç ve sıradan bir andı; bu nedenle benim kalsın istemiş olmalıyım. Hem sonra... Uyku mühim. Ancak sevgili Süper Olmayan Ay'ın fotoğrafı benimle kaldı. Zihnimde. Bu nedenle onu sen de gör istedim. Sen de görüyor musun bazen; Süper Olmayan güzel Ayları? Kalbinde.

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.

Not: Harry Potter hayranları Özgür Elf olayını anlamıştır. Serinin karakterlerinden Dobby'e sahibi bir şey hediye ettiğinde özgür oluyordu. Yazımda özgür bir Elf ve çorap olayında bu duruma gönderme yaptım.