Sevgili Bulut.

Sevgili Bulut. Nerelerden geldin, nerelere gidersin böyle? Hiç acelen yok gibi gözüküyor. Aheste aheste bakınıyorsun etrafına. Yoksa gözlerin yumulu mu? Gözlerini göremiyorum ki karar vereyim... Sadece kalpten bir topsun. Kendi içine kıvrılmış, mavilikte aheste aheste salınan bir küçük beyaz kütle. Acaba seni daha evvel de gördüm mü başka suretlerde? Daha sonra görebilecek miyim, başka yerlerde? Seni aynı şekilde görmek istiyorum. Aynı böyle, sevimli bir kalp olup bana gülümse istiyorum. Ama zaman geçiyor değil mi Sevgili Bulut? Hiçbirimiz aynı kalmıyoruz.

Bugünlerde Marilyn ve yıldızlarla konuşuyorum. Sevgili Marilyn bana dört beş yıl öncesinden haber taşıyor. Bu beni duygulandırıyor. Nasıl olur diyorum; çünkü kulaklarımda her şey. O zamanlar yirmi yaş bile bana yabancı gelirken, şimdi daha da uzaklarda kalıyor. Birlikte yürüyoruz ağaçlık bir yolda. Ben çoğu zaman oyunbozanım. Şimdi olsa öyle mi olurum hiç?.. Hiç olmam, valla olmam biliyorsun Sevgili Bulut. O zamanlar sen yeryüzünde akan bir ırmaktın belki, bilmiyorum. Ama işte söylüyorum, inan bana; hiç olmam, oyunbozan... 

Sevgili Bulut. Sevgili Yıldızlar ne güzeller gece göğünde değil mi? Onları uzun uzun izliyorum. Ne tuhaftır ki son günlerde gündüzleri iyiyim. Geceleri içimde bir karalama. Tüm düşüncelerim derinlerimde bir yerde benden habersiz karalama defteri oluşturmuşlar ruhumdan. Neyi nereye not düşmüşüm belirsiz. Böyle anlarda Sevgili Marilyn, Audrey, Alex, Mırnav, Aomame ve daha nicelerine başvuruyorum. Ama onlar da beni sadece hüzünlendiriyorlar. Geride kaldıkları için değil; yanımda oldukları için. Çünkü zamandan geriye yalnızca sen kalıyormuşsun, bunu anlıyorum. Anların geçtiğini, bırak insanları ve olayları; anlar geçiyor Sevgili Bulut. Oysa sen ne kadar tasasızca bakınıyorsun etrafa. Her yanın masmavi. Ne imrenilesi.

Kuzenlerin yıldızları izlerken hep büyüleniyorum. Onlara imrenmeyi geç, kıskanıyorum bile. Ne kadar güzelsiniz Sevgili Yıldızlar... Böyle çok güzel oldukları için duygulandığım anlarda aklıma komik düşünceler geliyor. Bir anda uykuları gelse şu yıldızların mesela, diye geçiyor aklımdan, bir anda gözlerini kapatsalar... Ne korkunç! O zaman fark ederdik değil mi yıldızları, Sevgili Bulut? Ne kadar güzel var olduklarını. 

Sevgili Bulut. Bazen de şöyle düşünüyorum; bundan bin yıl önce şu güzelim Yıldızlar'ı kimler kimler izledi acaba? Neler neler düşündüler? Daha da ilginci, neler neler hissettiler?.. Peki ya bin yıl sonrası? Benim yerimde kim oturuyor olacak Sevgili Bulut? Aslında hiç merak etmiyorum. Sadece bunu düşündüğümde heyecanlanmadan duramamıştım. Bu da bana güzel gelmişti. Gelip geçen tüm o insanları düşündüm. Tüm o fikirleri ve hisleri... 

Son günlerde okuduğum tüm güzel kitaplardaki güzel kelimeleri. Dinlediğim tüm güzel müziklerdeki güzel nağmeleri... Hepsi vardı Sevgili Bulut. Hala var. Var olan bir şey asla ölmez mi sence? Bazen bunu düşünüyorum. Bir şey var olduğunda, hani içinde, onu oradan çıkarmalısın değil mi Sevgili Bulut? Bunu yapmakta hep zorlanmışım ben. Neden bu kadar zorlanıyorum? Üstelik artık büyümüşken. Değişmişken. Üstüme gitmiyorum merak etme. Yine de... 

Cırcır böcekleri ötüyor Sevgili Bulut. Onların ötüşünü çok seviyorum. Bu yıl daha yakındalar sanki. Daha yüksek sesle şarkılarını söylüyorlar sanki. Biliyorum, yakında gidecekler. Ama yine gelecekler değil mi Sevgili Bulut? Aynı böcekler gelmeyecek belki; ama şarkıları hep aynı çalacak.

Çok güzelsin Sevgili Bulut. İyi ki gösterdin bana kendini.

İyi ki.

Not: Bu bulutu gördüğümde duygusal bir anımdaydım. Sonra bu bulut beni gülümsetti. Bir fotoğrafını çektim. Çünkü acaba benim onda gördüğümü başkaları da görecek mi diye merak ettim. Küçük kuzenim gördü! Bir kalp bu, dedi. Yüreğime su serpti. Evet, bu bir kalp! Hatta sonra fotoğraftaki diğer bulutları da inceledik. Bak mesela, sağ üst köşede de dağınık bir bulut kütlesi var. Miniminicik. ''Orada bir uçan at var değil mi?'' diye sordum. Kuzenim de ''Eveet, ama bir de bir insan var. Bir çizgi film karakteri!'' dedi. Haklıydı. Orada bir çizgi film karakteri bir şeyler içiyor. Ya da sadece kolunu kaldırmış da olabilir. Muhtemelen sen onu göremeyeceksin. Ya da fazla peşin hükümlüyüm. Bahsettiğim yerde Johnny Bravo bize el sallıyor. Dikkatli bakarsan onu görebilirsin. Ya da belki göremezsin. Neticede bulutlardan da görmek istediğimiz şekilleri çizeriz. Sanırım ben de bir çizgi film karakterini görmek istedim. Ya da uçan bir atı. Ya da kocaman uçan beyaz bir kalbi. 

Sevgili Marilyn, Audrey, Alex, Mırnav, Aomame ve daha niceleri dediklerim ise benim günlüklerimde ''Sevgili Günlük'' yazmak yerine hitap ettiğim isimler. Böyle yapınca rahatlatıcı geliyordu. Biriyle konuşmak gibi.

Aşağıdaki şarkıyı yıllar önce bir fotoğrafçının hesabında dinlemiştim ilk kez. Hayallerini yaşayan biriydi. Hayallerini ışıl ışıl anlattığını hatırlıyorum. O zamanlar beni çok heyecanlandırmıştı. Bir yolculuğa çıkacaktı; bu şarkıyla birlikte hislerini paylaşmıştı. Şarkının tek kelimesini anlamamıştım ama defalarca dinlediğimi hatırlıyorum. Haydi birlikte dinleyelim bu kez.

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.