Tonsürton Yaşam.

Kitap okumayı özlemişim. Ama bak öyle zamanının ucuyla okumak değil. Kitabı almak, şöyle dolu dolu okumak ve onun içinde kaybolmak. İşte böyle okumayı özlemişim. Okumak gibi okumayı. Kurgu eserleri böyle okumak güzel kafa yapıyor. Rahatlıyorsun. Gençleşiyorsun resmen bu kadar da fark ediyor. Kitap okumak bence tarihte bulunan en muazzam şeylerden biri. Sembollere anlam katmak ve onları birleştirmek birleştirmek ve hikayelerden yeni yeni başka hikayeler üretmek. 

Kitaplar bize onlarca, yüzlerce, hatta binlerce farklı evren sunuyor. Hepsinin kendi içinde dinamikleri var. İster kurgusal bir metin okuyalım, ister bilimsel; hepsi, beynimizin kıvrımlarında hoplayıp zıplıyor ve biz bir küçük okurlar da beynimizin bize teşekkür ettiğini hissediyoruz. Çok yorgun olduğumuzda yetti gayri diye düşünebiliriz, eğer okumak bir zorunluluksa falan; ama yine de okumanın tadını alan, ama bak ne dedim başta şöyle okkalı dolu dolu okumanın tadını alan, bir okurun o tattan vazgeçmesi mümkün mü? Tabi ki hayır! 

Ne demiş Wittgenstein, ''dilimin sınırları, dünyamın sınırlarıdır.'' Ne şanslıyız ki, sadece isteyelim. Okumayı isteyelim ve elimize bir kitap veya bir pdf alalım ve sadece okuyalım. Böylece beynimizin kıvrımları o kelimeleri sünger gibi çeksin ve genişleyen dünyamızda bir anlığına bile olsa istirahat edelim. Bu hafta sonu dinlendiğimi hissettiğim bir hafta sonuydu. Maşallah baya da uyumuşum. Hafta içinde yine uyumam artık. :)

Cumartesi gecesi tam da denizin ortasında fırtınaya yakalanmış bir geminin içindeymiş gibi hissettiren gök gürültülü sağanak yağışlı, şimşekli, korkulu, en olmadı tedirgin edicili, bir yağmur yağdı. Sezonun en dolu dolu yağmuruydu diyebilirim. Neredeyse kış geldi gelecek ama sonbahar yağmurunu bile hissedemedik. Veya ben hissedemedim bilmiyorum tabi senin his dünyan nasıl, senin oralarda havalar nasıl falan.

Tabi hiç fırtınalı bir gecede denizin ortasında gemi yolculuğu yapmadım ve yapmak ister miydim emin değilim. Yapsaydım, cumartesi gecesi hissettiğim gizemli ve fantastik etkiyi hissedebilir miydim; tabi bundan da emin değilim. Muhtemelen olsa olsa midem bulanırdı... Ama cumartesi gecesi kendimi fantastik bir evrende gibi hissettim iki dakikalığına falan. O iki dakikada dalgalar, aman yağmur taneleri, pencereyi döverken, göklerden parlayan flaşlar, işte şimşekler canıımm, yeryüzünün fotoğrafını çekiyordu. O sırada poz veremedim tabi. Çünkü elektrikler gitmese bari diye düşünüyordum. Diğer yandan da ''bu havaya da bir Harry Potter filmi iyi giderdi haaaıııaa,'' diye aklımdan geçiriyordum ama vakit bunun için, ve benim için bile, sanırım biraz geçti.

Sizin oralara da yağmur yağdı mı sevgili okur? Bitmek bilmeyen uzuuunn bir yazdan sonra yağmurun bu denli şiddetli gelişi değişikti benim için. Değişikten kastım ne emin değilim. Ama zaten bazen bazı şeyleri bilmeyiz. Sadece hissederiz. O an değişik hissetmeyi sevmiştim. Biraz ürkütücü bir yanı olsa da, ton sür ton yaşamıma, tabii benim bereket versin hala son nefesini vermemiş çocuksu ve ne zaman hortlayacağı belirsiz hayal gücümün de yardım ve teşviğiyle, renk gelmişti.

Bu hafta böyle bir hafta olsun. Değişik değil, hayır. Değişiklikleri sevmem. :) 

O halde ne? O halde şu... Ton sür ton yaşamımızı renklendirecek, farklı ve hatta belki de cırt bir renkte güzel bir aksesuar gibi hoş bir his kombin edelim gündelik akışımıza. Ya da gündelik akışımız kombin etsin, biz de yaşayalım. Bu ikinci seçeneği daha çok sevdim. Daha kolay geliyor kulağa. 

Sen nasılsın?

Güzel bir hafta dilerim.

Hoşça kal.

:)

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.