Kendimize benzeyen arkadaş mı, benzemeyen arkadaş mı seçmek daha keyifli? | Ağaç Ev Sohbetleri 210

''Kendimize benzeyen arkadaş mı, benzemeyen arkadaş mı seçmek daha keyifli?''

Benzeyen. :) 

Bu kadarla bırakıp dağılıyormuşuz. Hayır tabi ki!

Açıkçası sevgili Deeptone'un yazısını okumadan evvel soruyu görür görmez benzeyen dedim. Bu arada Deeptone'un yazısını okumak ve kendisine Ağaç Ev Sohbetleri'ne konu önerisinde bulunmak istersen şuraya tıklayabilirsin. 

Biraz önden spoiler olacak ama Deeptone yazısında kendimize benzemeyen insanlarla arkadaşlık yaptığımızda farklı ilgi alanları hakkında da bilgi sahibi olup, hatta belki o bizden farklı kişilik ve mizaçtaki kişinin bakış açısı ve dünya görüşünü görüp gelişebileceğimizden bahsetmişti. Evet, katılıyorum; kulağa hoş da geliyor. Evet, üç beş bir şeyler kaparız da. Ama, hayır diyorum. Peki neden?

Buradaki farklılık tam olarak nedir şimdi buna da açıklık getirmek lazım en başta. Ben genel olarak zaten farklılıklara saygılı biri olduğumu düşünüyorum. Ancak bazı çizgilerim var ve bu çizgilerde ayrıştığım insanlarla bırakın arkadaşlığı, tanışıklık geliştirmek dahi istemiyorum. Çünkü beni yoruyor, yorar; gerek yok. Kaldı ki zaten her insan kendine hastır. En bize benzediğini düşündüğümüz kişi bile bizim kopyamız değildir neticede. Onun kendine has bir dünya görüşü, hayatı algılayış biçimi vardır. Söz konusu farklılık ilgi alanlarının farklı olması ile sınırlıysa yine söylediklerim geçerli.

Benim şu an arkadaşım olmayan bir arkadaşım vardı. :) Nedense soruyu okuyunca aklıma direkt o geldi. Ekonomiye ilgiliydi. Zaten okuduğu bölümle de ilişkiliydi bu alan. Hatta bize (arkadaşlarına) bu alan ve buna benzer alanlarda teknik konuşmalar yapardı. Derslerde öğrendiklerini anlatırdı. Hiçbir şey anlamazdım çünkü pratik bilgi değil, teknik bilgi verirdi ve bu tip ekonomi, iktisat ve artık aklıma gelmeyen buna benzer alanlara gram ilgim yok. Tabii hayatta kullanabileceğim ve vatandaşça diline tercüme edilmemişse.

Yıllar evvel lisede bir grup arkadaşım vardı. Onlarla da görüşmüyoruz. Gerçi bizim görüşmeme nedenimiz farklı olmamızdan kaynaklı değil ama o, seneler öncesinde kalmış arkadaş grubum da benden çok farklıydı. En yakın arkadaşımla hele taban tabana farklıydı. İkimiz de kitapları severdik ama okuduğumuz türler farklıydı. İkimiz de dizi izlerdik ama izlediklerimiz çok farklıydı. İnançlarımız, aile yapılarımız farklıydı. Olaylara tepkimiz farklıydı. Yine de onu çok seviyor ve değer veriyordum. Çok da iyi anlaşıyorduk garip bir şekilde. Ama tüm bu farklılıklarımıza karşın inat olmamız aynıymış şu işe bakın ki ve bağımız aniden koptu. :) Şimdi gülüyorum çünkü arkadaşlığımızın bitişi çok saçmaydı. Yine de o yıllarda beni çok yaralamıştı. Tam olarak boşluğa düşmüştüm. Çünkü onunla küsünce, direkt olarak grubumuz kopmuştu. Ve seçilen bir taraf olmuştu. O taraf ben değildim.

Sonra yine benden çok farklı görünen ama bana çok çok benzeyen biriyle yakın arkadaş olduk. Dışarıdan gerçekten çok farklı gibi görünüyorduk. Hatta lisenin ilk yılında ona dair hoş şeyler düşünmemiştim. Gıcık kapmıştım! :) Ama ikinci yılında bir noktada en yakınım oldu. Yıllar boyunca kardeşim, sırdaşım, canım oldu. Ben çok konuşurum, o az. Ben çok fevriyim, o çok sakin. Kişiliklerimiz, tepkilerimiz çok farklı. Yine de bazen tam olarak aynı şeyleri düşünüyoruz ve ağzımızdan aynı kelimeler aynı anda çıkıyor. Yani çıkıyordu. Artık onunla da koptuğumuzu hissediyorum. Eskisi kadar sık konuşamıyoruz, görüşemiyoruz. Bunun sebebinin ben olduğumu da düşünmüyorum. Çünkü bir noktada, artık bir şeyleri sırtlamak ve devam ettiren taraf olmak istemiyorum. Buna zorunda olmadığımı fark ediyorum. Birini çok sevsen bile kendini daha çok sevmen gereken durumlar vardır zira ve bu durumlara bir arkadaşlığı sırtlamak da dahil. Konuştuğumuzda tüm zaman kapanıyor o ayrı. Hiç kırılmamışım gibi hissediyorum. Çünkü onu çok seviyorum. Çünkü o benim kardeşim olmuş işte. Ama yine de büyümüşüz. Bu çok kırıcı.

Onunla arkadaş olmamıza vaktiyle bir efsane olan Supernatural dizisi vesile olmuştu. :) Okul bahçesinde turlaya turlaya Supernatural konuşurduk. Ah be o günlere... :) Çok fazla ortak noktamız vardı. Her konudan ama her konudan konuşurduk. İlgimizi benzer konular çekerdi. Ama bu konulara verdiğimiz tepkiler farklıydı. Yani hem aynıydık, hem de değildik.

Düşünüyorum da; biz ikimiz benzerdik. Bizden farklı olan (ekonomici :) arkadaşımız ise sanki aramızdaki bağmış. Bir nevi yapıştırıcı gibi. Bizi dengede tutuyormuş gibi. Neden bilmiyorum ama şu an böyle bir hisse kapıldım. Belki de sahiden de bir arkadaş grubu söz konusuysa, orada senden farklı birileri de olmalı ki, seninle aynı olanlarla seni dengelesin.

Üniversitede bana benzeyen birisini ise hiç bulamadım. :) Hatta beni kendi arkadaşlarım bile tuhaf bulurdu. Tuhaf şeylere ilgim olduğunu düşündüklerini söylerlerdi bile. Onlar daha geleneksel yaklaşırdı olaylara. Ben biraz çıkıntı düşünüyordum sanırım. Bu nedenle arkadaşlığımızın ilk aşamalarında genelde fikrimi açıkça ifade edemezdim. Çünkü hadi ama, gruptaki tek cırt renk olmak mı... Benim için fazla bir durumdu. Şimdi olsa daha net olurdum o ayrı. Belki arkadaşlığımız da daha güçlü bağlarla kurulurdu böyle olsaydı. Ya da belki tam tersi; hiç başlamazdı. Olmadığım biri gibi davranmıyordum, hayır, kastettiğim bu değil; ama tam olarak kendim gibi de davranmıyordum. Fikrimi belirtiyordum ama o belirtilen fikrin arkasında koca bir dünya varken, ben az konuşurdum. Az anlatırdım. Bu da, tahmin edersin ki, beni soldururdu. O arkadaşlarımı da sevdim, seviyorum. Ama; yine, büyüdük. Hepsi farklı hayatlarda. Hepsi farklı noktalara gidiyor. Bu garip hissettiriyor. Büyümek. Ama ne diyordum; onları seviyorum. Onlarla vakit geçirmek de hep hoşuma gitti. Yine de, hayatım boyunca, istediğim o dinamiği kimsede bulamadım. Bulduğuma inandığım noktadaysa, o kişiyle kopuyoruz sanki. Hoş geldin yeni travmalar... :)

Öte yandan ben sanatı, felsefeyi, düşünmeyi sevmeyen biriyle konuşmaktan keyif alabileceğimi sanmıyorum. Demiyorum ki sanat\ felsefe tarihi konuşalım. Hayır. Ben ilgi alanım olan konularda ufkumu açan insanlarla arkadaşlık etmekten hoşlanıyorum. Hadi bu kadar entel takılmayalım (!). Bir dizi izleyelim ortak mesela (ki en yakın arkadaşım kanlı otopsili diziler olsun, efenim korku gerilim olsun, çok severdi, bense izlemeyi tercih etmiyorum; alın bir fark daha), o dizideki can alıcı noktaları farklı bakış açısıyla ondan dinlemeyi çok severim, isterim.

Özetle; tabi ki benimle tıpatıp aynı olsun demiyorum ama ortak ilgi alanlarımızın olacağı kişilerle arkadaş olmayı tercih ediyorum. O ilgi alanına bakış açımız farklı olabilir, ki elbet olur; neticede klon değiliz. Ama baktığımız pencerenin çerçevesi aynı olmalı. Manzara değişebilir. Eğer çerçeve de farklıysa, bir noktada kopacağımı düşünüyorum. Ama manzara farklıysa, işte o zaman ufkum genişler.

Burada da içimi döktüm biraz sanırım. Neyse ne. İyi geldi.

Hoşça kal.

:)

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.