Mutluluk Aşure Yemek Gibi Bir Şeymiş.

Bazen bazı küçük anlar insana iyi geliyor. Bazı yiyecekleri yerken kendimi, hadi mutlu olmasa da, neşeli hissederim mesela. Başta her şey dümdüzdür. O kadar düzdür ki, bu sıkıcılıkta sıkıcılığı bile fark edemem. Hımmm, bu fark edemeyiş ve diğer bir ifadeyle kanıksama hali aslında olumlu bir haber olarak mı karşılanmalı? Hayır hayır hayır, sanmıyorum. 

Yine de, tam da böyle kanıksama düzlüğünün çoraklığında, bir şeyler güneş gibi parlar içimde. Neşe baloncukları her yandadır. Böyle anlarda ''mutluluk falanca filanca gibi bir şeymiş'' derim. Sonra daha da keyiflenirim. Tıpkı çekmeceye terk edilmiş eski aile albümleri gibidir o anlar. Sonraki sıradan çorak günlerde aklına gelmezler belki; ama işte, onlar vardır ve zihninin çekmecesindedir. Bu sayede neşenin sana nasıl hissettirebileceğini bilirsin. Kendini nasıl neşelendirebileceğini. Ama en önemlisi... Elbet bir an gelip de neşeleneceğini. Bilirsin.

Aynı deneyimler aynı hissi vermez çoğu zaman. Bugün yediğin aşure, yarın yiyeceğin aşureyle de bir olmayabilir. Bugün yediğin aşureye uzun zamandan sonra kavuşmuşsundur, tadı o yüzden ayrı bir hoş gelir. Yarın yiyeceğin aşure de belki öyle gelecektir. Hatta belki gerçek aşure canavarları sonraki günlerde de aynı neşeyi hissedeceklerdir kim bilir... Ama ne diyordum? Bazen böyledir. Bir şeyin canavarı oluruz. Tazmanya canavarı gibi! O şeye sarılmak isteriz. O şeye döne döne sarılırız her yandan. Çok severiz. İçimizi neşeyle doldurur. Ama bazı şeylerin canavarı olmayız. Kaşifi oluruz. Turisti oluruz bazen de. Deneriz, bırakırız. Sonra asırlar sonra bir daha deneriz, bırakırız. Hepsinde ayrı bir his verir. Mutluluklar bile çok çeşitlidir. İçinde binbir çeşit neşe baloncuğu barındırır.

Aşure de ne hoş yiyecek. Bazıları sevmez elbet. Aşure canavarları olduğu kadar cana(ım)yok(kalsın)ları da vardır elbet. Hatta daha da ilginci kimisi direkt olarak tatlılara savaş açmıştır! Asla sevmez. Gerçi böylesi daha sağlıklıdır. Ama can bu, neye var diyeceği belli olmuyor! Neyse. Ne diyordum? Aşure. Ne hoş, ne farklı yiyecek değil mi? İçinde bir sürü birbirinden farklı başka başka yiyecek var; ama hepsi bir araya toplaşıp bambaşka bir yiyecek oluşturuyorlar. Demek ki bir bütün, parçalarından bağımsız bir varoluşa sahip olabiliyor. Tatlılarda bile!

Aşurenin içindeki hangi yiyeceği en çok seversin? Ben kayısı, üzüm, nar gibi mayhoş yiyecekleri daha çok seviyorum. Onlar diğer yiyecekleri de neşelendiriyorlar sanki. Hatta sanki, o eğlenceli tatlarıyla dikkat çekip diğerlerinin de güzelliklerini ayrıca bir ortaya çıkarıyorlar. Çoğu zaman sevmediğimiz şeyler ile sevdiğimiz şeyler iç içedir hayatta malum; işte aynı onun gibi! Bir arada olduklarında oluşan bütünü, yani işte aşureyi, seviyorum ben. Sen sever misin, aşure yemeyi?

:)

bir şeyler dinlemek istersen tıklayabilirsin.