Yeniden | Mutluluk #1

Buraya gelirken aklımda bazı kavramlar dönüyordu. Ancak şimdi bu satırları yazarken ne yazacağımı gerçekten bilmiyorum. Aslında tam da bu nedenle yeniden mutluluk yazıları yazmak istedim. Bu his için, bu heyecan. Bir şeyler yazarken çok üst düzeyde heyecan hissettiğim anlar olmuştu. Hepsi orta yerlerinden başladığım hayalet kurgular, yazılar... Bir sürü fikir ama bir yere ulaşmadılar. Sonra da heyecanımı kaybettim. Sanki bir yerlerde düşürmüş gibiydim veya bir yerlere bırakmış sonra da unutmuştum. Neredeydi? Ben bazen önümdeki, kafamdaki, elimdeki şeyleri de ararım. Bu nedenle heyecanımı da bu yolla bulmaya karar verdim!

Mutluluk yazılarını ilk kez 2022 yılının yanılmıyorsam bir bahar ayında yazmaya başlamıştık. Bir aylık bir ortak blog etkinliğiydi. O yazıları yazarken nasıl iyi hissediyordum anlatamam. Hem, benim için bulunmaz fırsattı. Olmak istediğim, aslında olduğum, kıza attığım minik adımlar. O yazılar hayata, kendime, kelimelerime ve mutluluğa bakış açımı değiştirmişti. Temelden sarsmamıştı hayır; daha da iyisi olmuştu, gördüğüm ekran genişlemişti. Farklı boyutlarıyla bakmıştım hayata. Yazdıklarıma adeta tat, koku, ses gelmişti. Artık kendim konuşuyordum. İçimden, en açık haliyle.

2023'te de bu yazıları bir posta yazdım. Yazdım yazmasına da... Eğlenmiştim de, ona da lafım yok. Ama mutlu değildim. Yazdığım şeyin mutlulukla da, heyecanla da bir ilgisi yoktu. Sonra tümden yuvarlanıp gitmiştim zaten. Bu yüzden geçtiğimiz yıl yazdığım yazılar saylanmaz. Onlar, itiraf ediyorum, zorakiymiş. Evet -miş, miş. Ben de onları yazarken öyle olduklarını düşünmüyordum ama öylelerdi. Bu büyük bir şey değil ama insan zoraki yollarla heyecanlanamaz işte biliyorsun. Bu, kendiliğinden olan bir histir. Hiç beklemediğin anda seni bulan bir his. Tabii anksiyetik heyecanı kastetmiyorum. Beni anladın işte. Benim bahsettiğim heyecan, hem yaz rüzgarı gibi hafif, hem toprak kokusu gibi tazeleyici, hem de yeri göğü delen motor sesleri gibi ürkütücü - ve itiraf etmek gerekirse bazen sinir bozucu. Bu nedenle de güzel.

Kaç gün yazarım bilmiyorum. Kendimi sıkboğaz etmek de istemiyorum. Ama bu yazıların bana bakış açısı kazandıracağına inanıyorum. O halde...

Mutluluk böyle bir şeymiş, durmak gibi bir şey. Böylece her şey olduğu yerde kalırmış ve sen nihayet hareketi hissedebilirmişsin. 

:)

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsiniz.