Huzurumuzu korumak için neler yapmalıyız? | Ağaç Ev Sohbetleri 261

''Huzurumuzu korumak için neler yapmalıyız?''

Son günlerde karmaşık hisler içindeyim. Sanki bu hislerin hepsi içe içe geçmiş, bir çeşit örgü oluşturmuş gibi. Yani kendi içlerinde düzenleri de var aslında kerataların. Ancak yine de yorucu. Huzur bunların arasında mı? Sanmıyorum. Bazı coşkun sakinliklerim olmuyor değil, mutsuz da değilim; belki nötr? Hayır, bu da değil. Hissettiğim his yıllara dayalı. Yine de onu algılayışım değişti. Onun bir örgü olduğunu artık biliyorum. Belki de insan olmak budur, bilmiyorum. Küçük harfle yazılan dünyada olmak... sahiden bu mu? Bununla kastettiğim belki de sadece büyümek: Algının ve algılayışının değişmesi.

Ne kadar çok telaşımız var. Evet her insanın. Bu aslında komik. Gece bulutlarını izlerken büyük harfle yazılan Dünya'yı görüyorum. Ama bunu birine söylesem bana tip tip bakar ahahha. Ama sen bakmazsın biliyorum. Tepeye kocaman Neptünlü yazdım. Bu kız zaten tuhaf şeyler yazabilir derdin belki. Belki yaratıcılık? Evet. Bana huzur veren şey bu biliyor musun? Kendi içimdeki bir oda. Kendime ait bir oda? Kendime ait mi bilmem ama içimde kocaman bir şato v-

Ah yine soruyu dağıttım. Huyum kurusun hep böyleyimdir ben. Yılların alışkanlığı işte. Ana soru dışında her şeyden bahsederim. Zamanla farkında olmadan yapar oldum. Huzuru mu tanımlamalıyım önce? Tdk tanımları gerçekten büyük harfle de küçük harfle de yazılan dünyada işliyor mu dersin? Ben basmakalıp hiçbir şeyi sevmiyorum sevgili okur, huzurumu kaçırıyor. :) Ama sana kendi huzurumdan bahsedebilirim tabii.

Ne demiştim, benim huzurum ve bir şato... ah hayır, kendine ait bir oda... hayır hayır hayır! Kendi oluşturduğum bazen yol geçen hanı olan odalarım aahhahah. Bu huzurlu biliyor musun? İnsanın kendinden bir şeyler yapması, dünyayı da Dünya'yı da bu yolla algılaması, gece bulutlarını görmesi misal, huzura gidebilecek patikalar. Bu da güllük gülistanlık değil. Üzgünüm, belki de huzurun kendisi bile çakıllı dikenlidir; kim bilir? Saçmal-

Maddi olarak iyi durumda olmak, sevdiğin birileriyle olmak, kendini gerçekleştirebilecek imkanlara ve kafa yapısına (ki bak pek konuşulmaz ama bence en önemlisi bu!) sahip olmak... diye genelleyeyim madem. Bunlar da huzur için gerekli diye düşünüyoruz. Biliyor musun sahiden de öyle vallahi, hak veriyorum. Ama sence meselenin özü bu mu? Bunlara sahip biri de huzursuz hissetmez mi hiç? Ne demiştim belki de huzurun kendisi dikenlidir ve biz bu dikenleri kendimize batırıp duruyoruzdur. Al sana huzursuzluk. Buna da rahat batıyor diyebilirler ahahah, komik tanımlamalar. Güvende hissetmek. Huzurun ön koşulu aslında bu gibi. Güvende hisseden biri, huzurlu hissetmek için de hazır olabilir. Güvende olmakla neyi anladığımız, huzurlu olmakla neyi anladığımızla paralel bir durum bence.

Haber izlemeyi azalttım. Beni sinirlendiriyor. Kendimi açıklamaya çalışmayı azalttım ahahha. Bu da kendimi kendime tanımlanamayan madde gibi hissettiriyordu. İnsan belki de asıl yabancılaştığı noktada huzursuz oluyordur. Yıllarım böyle geçti, ne acıklı. Ne o ne bu; en çok şu: Yabancılaşma. Bunun için bırakma araları vermek güzel olabilir. (Ama geri dönmeyi unutma!) Biraz etrafı izlemek işte. Düşüncelerini izlemek. Bırakmak onları, karşında parende atsınlar ahahhah. Benimkiler uçuyor misal. Bir şeyler okumak belki. Aaaa 'dünya' büyükmüş ya, demek. Kendinden çıkmak pek tabii. İçindeki odaları böyle dekore edersin. En başında, böyle inşa edersin. 

Küçük hesapları yapmayı da yapanları da bırakabildiğin kadar bırakmak. Bana yalan söyleme, senin de minik hesapların vardır. Yargılamak kolay ve belki de bu da huzursuzluğun bir kolu. Haklı olsak bile, önemli olan haklı olmak bile olmayabilir kimi zaman. Kendimiz için. İstemek sevgili okur, odalarını inşa etmeyi istemek; benim huzur tanımım bu aslında. Huzur deyince kelebekler falan düşlüyoruz sanırım. Belki o da vardır ama ben artık huzura böyle bakmıyorum. Bu yüzden bir tanım getirmekten kaçındım ya hani. Psikologlar (ki bence onlar da huzur kelebekleriyle ünlüdür demez ahahah -komik deği-), bilir kişiler ve diğerleri beni yargılamayınız; lütfen. Her insan biricikse şayet, her huzur da biricik olmaz mı? Bu bizi ana konudan uzaklaştırır mı? Sıfırlanmak. Yeniden başlatmak. Bi' kablolarını çıkarıp takmak belki. Denizi, gökyüzünü, kedileri, yağmuru vs izlemek. Gece aydınlanmaları? An'ı mı kurtarmak diyorum yani? Hayır. Gözlemlemek. Güzelliği gözlemlemek diyorum. Bir de içindeki ve dışındaki saçmalıkları. 

Sonra dua. Pek tabii dua. O'ndan sevgi istemek. Bana sarılmasını istediğim çok an oldu. Bunu yazmamalıyım belki de, ama seninle de paylaşmazsam... yok artık, bu kadar sessizlik benim için fazla. Sevgiyi almak ve vermek de huzurlu hissettirebilir. Ama; ama'sız sevgiyi. :) Belki meditasyon. Japa meditasyonu favorim. Youtube'da falan var yaz çıkar. Rahatlatıyor beni, ara ara yapıyorum. Yıldızları çokça izliyorum. Önceden düşünüyordum, şimdi düşünmeden izliyorum. Düşünmeden düşünüyorum. Kendime verdiğim minik sözlere sahip çıkmaya çalışıyorum. Pek başarılı değilim ama en azından dürüstçe ve samimiyetle deniyorum. Bu da huzurlu. Kendine güvenmeni sağlıyor. Hem kim kendine yalan söyleyen birine güvenir ki? Hiççç. Peki güvenmediğin bir yerde huzurlu olabilir misin?

Böyle şeyler yapıyorum. Yeniden doğduğum yok. Yine de günler geçiyor. Geçen günlerden beklentim, yeni şeyler keşfetmek. Yeni huzur yolları. Bunun üzerinde çalışıyorum. Keşfedersem yazarım, pek tabii laf arasında.

Hoşça kal.

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsiniz.