Yeryüzü Güncesi #14

''Bu yoldan gitmeyi daha çok seviyorum.''

''Ne yani mezarlığın içinden mi?''

''Evet, en azından... gündüzleri, diyelim.''

''En azından...'' dedi genç adam ''yolu kısaltmış olduk.''

''Evet o da var tabii. Bu sıcakta bir o yola sap, bir bu yola sap, üstüne, arabasıdır, insanıdır uğraşamazdım.''

''Senin bu insan sevgin beni bitiriyor...''

''Öyledir,'' dedi genç kadın. Dikkati tepelerinden gaklayarak geçen kargadaydı. ''İnsanları severim... Çünkü... Canlıları severim. Hayır! Canlılığı severim. Hem, yaşam başka nedir ki?''

''Ah... Yine başlıyoruz.''

''Evet Ozan, evet hadi yine başlayalım lütfen. Seni görmediğim tüm o günlerde çok özledim.''

''Bence sen seni dinleyecek birini özlemişsin.''

''Olabilir, n'olmuş yani? İnsanlar bir insanı özlerken komple özleyebildiği gibi, ondaki bazı yanları daha fazla da özleyebilemezler mi?''

''Özlebilirler tabi canım. Ama böyle deyince de...''

Genç kadının ince eli genç adamın elinin arasında kaybolmuştu. ''Korkma diye'' dedi sonra genç kadın cesaret veren bir gülümsemeyle.

''Teşekkürler, artık daha güvende hissediyorum.''

''Ne demek canım... Eeee nerede kalmıştık?''

''Canlılık ve yaşam nedir ki?''

''Evet! Canlılıktır yaşam, daha nedir ki?''

''Bir de korkmamak.''

''Korkmamak?''

''Şu ağaçlar... Büyürken korksalardı ne olurdu halleri?''

''Güneşin altında yürümek zorunda kalırdık!'' dedi genç kadın dehşetle. Genç adam genç kadına daha da dehşetle baktı. ''Şaka canııımm...''

''Aslında mantıklıydı ama senden duyunca şaşırdım.''

''Arada faydacı da bakmak lazım durumlara, değil mi?''

''Değil mi... Yeni bir şeyler öğrenmişsin.''

''Kargalar,'' dedi bir an sonra genç kadın, ''acaba dillerini anlasak ne duyardık? Bunu düşünüyordum. Sonra...''

''Ve tabii kırlangıçların dillerini de...''

''Ah bir de güvercinlerin ve...''

''Leyleklerin...''

''Evet! Leyleklerin. Bir leylekle konuşabilseydim ona neden onu hiçbir yerde bunca zaman göremediğimi sorardım. Hey leylek leylek havadaki, evet sen, nerede kaldın?''

''Yine aç mısın yoksa?''

''Yok. Yumurta yedim geldim. Tavada...''

''İyi bari, ben de şimdi yemek istiyorsun sanmıştım. Yumurta! Tavada.''

''Evet, bir gün yiyelim.''

''Yumurta mı?'' dedi genç adam şaşkınlıkla.

''Bilmem ne istersen işte Ozannn.''

''İyi bari...'' Genç adamın abartılı iç çekişi genç kadını güldürdü. Ne olduğunu anlamadan kargaları da, mezarlığı da geride bırakmışlardı. 

''Ama sohbet...'' dedi genç kadın çok önemli bir şeyi hatırlamış biri gibi şaşkınlık ve tedirginlikle.

''Sohbet ettik ya Aslı...''

''Hayır, mezarlıktan geçerken önemli şeyler konuşacaktık. Kafamı karıştırdın!''

''Konuştuk,'' dedi genç adam sakince. Genç kadının eli hala kendisindeydi; ancak bakışları için aynı şey söylenemezdi. 

''Ama...'' dedi genç kadın isyan ederek. Bir anda neye karşı çıktığını bile unutmuştu. Cümlesinin devamını getiremedi. Bu kuru bir ama, ona ne olduğunu anlayamadığı bir gaklama gibi tekdüze ve bir yere uydurulamaz geldi.

''Ama,'' dedi sonra genç adam genç kadının ve onu görebilen tüm okurların kalbini eriten gülümsemesiyle, ''yaşam hakkında konuştuk ya Aslımcığım. Yaşam, kuşların dili ve yumurtalar üzerine konuştuk ya... Daha ne!''

Genç kadın pes etti. Genç adam yine çok eğlendi.

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsiniz.