2 Nisan 2024 Salı

Hit the Road (Yola Devam) | Film Yorumu


Yönetmen: Panah Panahi

Senarist: Panah Panahi

Yapımı: 2021 - İran


Pek çok yol hikayesi gibi, bizi orta yerde, başı sonu görünmeyen yollarda karşılayan bir öykü bu. Yolun nerede başladığını veya nereye uzanabileceğini başlangıçta bilmiyoruz. Bizi bir aile karşılıyor; sonsuzmuş gibi görünen asfaltta kayıp giden ödünç alınmış bir arabada. Çok geçmeden, bu ailenin geride önemli bir şeyler bırakıp da yola çıktıklarını anlıyoruz. Gizemli bir abi, yer yer duygusallaşan bir anne, iç dünyasını belli etmeyen bir baba, haylaz bir çocuk ve onun hasta yavru köpeği. Bu ailenin geride bıraktıkları ve sır gibi sakladıkları şey: Hayatları. Çıktıkları bu yolda ana amaçları, büyük oğullarını sınır dışına çıkararak daha özgür bir yaşam kurmasını sağlamak.


Kaynak: Imdb

Özellikle de sadece yolculuk aşamasını içeren yol hikayelerini izlemeyi çok seviyorum. Çünkü böyle hikayelerde, ana karakter yol oluyor. Başlangıç veya sonrası değil; o anda yaşanan iyi ve kötü olaylar üzerinden filmin sahneleri birbiri üzerine ekleniyor. Bu filmde, yolun aslında nerede başlayıp nereye uzandığını karakterinin ağzından öğreniyoruz. Ailenin abisi ile annesinin arasında geçen bir diyalog bulunuyor. Bu diyalogta 2001: Uzay Macerası (2001: A Space Odyssey) isimli film hakkında konuşuyorlar. Abi, bu filmdeki ana karakterin kara deliğe doğru sonsuzmuş gibi gelen bir süre boyunca yürüdüğünü söylüyor. Öyle ki, yarım saat boyunca bu sahneyi izliyormuşuz. Sonra, karakter görünmüyormuş; ama yürümeye devam ediyormuş. Kara deliğe: Hiçliğe.

Filmin ilerleyen sahnelerinde ailenin babası ile küçük kardeşinin bilmedikleri bir köyün çayırlığında yıldızları izlerken Batman ve Superman ve hayatta pahalı olan diğer şeyler hakkındaki konuşmalarını izliyoruz. Tam bu esnada baba oğul birer astronotmuş gibi uzay boşluğunda süzülüyor; izleyenlerden uzaklaşıyor, uzaklaşıyor ve uzaklaşıyor. Bu sırada, tüm bunlar olurken, annenin ateşin ışığında parlayan gözyaşlarını görüyoruz. Belli ki o da bir kara delikte.

Filmin sonraki sahnelerinde aileyi aynı arabada, eksilmiş sayıda ve bir çölün ortasında görüyoruz. Artık sadece anne, baba ve küçük çocuk var.

Film, zor bir coğrafyanın insanlarının hikayesini anlatıyor. Ancak bunu yaparken izleyenleri abartılı duygu ve düşüncelere boğmuyor. Aksine, film derin bir alt metne sahip olmasına karşın, hikayesini öyle hafif ve yer yer esprili bir dille anlatmış ki, ben filmi izlemekten gerçekten keyif aldım. Özellikle de çocuk oyuncunun performansını ayrıca anmalıyım. Filmi bile onun dans sahnesini merak edip izlemeye başladım. Öte yandan, bu çocuk karakterin gittiği yerlerdeki toprakları öptüğü ve derin bir bağlılıkla şükrettiği sahneler, aslında umudun her yerde olduğunu, olabileceğini, gösteriyordu.

Velhasıl kelam, konusu ilginizi çektiyse önerebileceğim bir film.


Hit the Road soundtrack için tıklayabilirsiniz.





12 yorum:

  1. Yol hikayelerini ben de severim. İnsan sanki kendisi yolculuk yapıyor gibi hissediyor. Film ilgi çekici görünüyor, izlemek gerek. Teşekkürler paylaşım için. 😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir de diyaloglar ön planda olabiliyor. Bu filmde öyle aman aman çok konuşma yoktu ama yol filmlerinde geçen sohbetleri de seviyorum. :) Ve rica ederim :)

      Sil
  2. hıms izlicem tabisiiii saol iyi film belli :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yani aslında konusu ağır ama hafif işlenmiş. Favorim olmadı ama önerebilirim :)

      Sil
  3. 2001 filmi ivit hep öyle aynı sahne sürüyor uzayda bir de hal isimli bilgisayar var o da asi filan :) önemli film ama çok uzunlu :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O filmi de uzun zamandır izleyeceğim ama uzun diye erteliyorum :)

      Sil
  4. Bu filmi duyup bir türlü izlemedim. İnceleme güzel olmuş. Not alıp bakacağım. 😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O zaman şimdiden iyi seyirler dilerim :)

      Sil
  5. Konusu ağır ve yıpratıcı gibi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yani aslında evet, bu tip şeyleri yaşamak zorunda kalan insanlar için öyle olmalı. Üstelik filmdeki karakterler sadece temel ihtiyaçları için de değil, özgürlüğün ve aydınlığın ne demek olduklarını bildikleri için de acı çekiyorlardı diye düşünüyorum. Ama bunlar filmde dramatik bir şekilde işlenmemiş. Hatta aksine, özellikle de çocuk oyuncu filme neşeli bir hal katmış.

      Sil

Diğer yazılarıma da göz atabilirsiniz.