Bulutlar arkalarına gizledikleri şeyi her seferinde daha güzel yapıyorlar sanki. Daha büyülü, daha ışıklı ve daha yakın. Evet, daha yakın. Çünkü böylece, o saklanmış şeye bakarken, kendi içimizi görebiliyoruz.
Bu akşamüstünde gökyüzü buğulu fırça darbeleriyle oluşmuş gibi görünen dağınık bulutlarla kaplıydı. Bulutlar böyle olduklarında çok narin görünüyorlar. Oysa parça parça ve her yandalar. Artlarındaki pembelikle omuz omuza vermiş, onları izleyenlere sanki ''hadi bir fotoğrafımızı çek de hep seninle kalalım'' diyorlar. Ben de çıkıt diyorum beynimden. Gözlerim her şeyi kaydetti. Yine de içim rahat etmiyor, telefonumla bir baskı daha çekiyorum. Telefondaki resim, gözlerimin kaydettiği hissi geçiremiyor izleyene. Ben de duruma müdahale ediyorum.
bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.
Kendini bile aşıyorsun ya, bayılıyorum bu yükselişine. Enfes bir metin okudum yine... Ve yazıda kullandığın resim: kenarındaki imzayı fark ettim, eğer o resmi de ben yaptım dersen, pat diye şuraya düşeceğim kesin:) Çünkü muhteşem; ifadedeki duygu ve renkler...
YanıtlaSilResmi doğa ana yapmış, ben de bulutların ardına saklanmış bir kadın görünümünü üç çizgiyle açığa çıkardım. :) Ama evet, fırça darbeleri gibi durduğunu düşünüyorum ben de. Bu yüzden orada bir resim görebildim muhtemelen. Teşekkür ederim yorumunuz için. :)
SilEnteresan bir görsel, teşekkürler.
YanıtlaSilEnteresan değil aslında, herhangi bir günbatımında bulutları ve kızıllığı görebiliriz. Ama tabi üstüne resim çizmek benim kendi fikrimdi. Teşekkürler.
SilBulutları çok severim, hele de gün batımında beliren kızıllıkla çok güzel görünüyorlar. :) Yakaladığın detay da çok hoş. :)
YanıtlaSilEvet bence de çok güzel. Bu kızıllık sadece tek bir tarafta kümelenmişti, gökyüzünün kalanı griydi. Pek de rahat bir pozisyonda fotoğraf çekemedim, o yüzden biraz odağı yaklaştırdım. Böyle olunca griler daha flu çıktı. Instagrama dümdüz çektiğim fotoğrafı atacakken bu fotoğraf üstünde kendimden bir şeylerin de olmasına karar verdim ve böyle bir çizim çıktı ortaya. Teşekkürler yorumun için, beğenmene sevindim. :)
SilÇocukken her şeye benzetirdim bulutları :)
YanıtlaSilBen de :)
SilBu tür bulutları ben de seviyorum, kırılgan bir nezaket var onlarda. Bu fotoğraf karesinde uyuyan küçük prensi gördüm. :)
YanıtlaSilMüzik de çok iyiydi..
Müzik bir anda aklıma geldi ve aslında bana bu yazıyı müzik yazdırdı. Sizin de beğenmenize sevindim. :)
SilGün batımında oluşan o pembe görünümü bazen -denk gelirsem ve şanslıysam- gün doğumunda da yakalıyorum. Çektiğin fotoğraf karesi, çizimin ve üzerine yazdıklarını okumak yüzümü gülümsetti. :)
YanıtlaSilGün doğumunu izlemeyeli gerçekten uzun zaman oldu. Oysa onu da apayrı severim. Gün doğumuyla gün batımının verdiği hisler farklı kesinlikle.
SilYazımı beğenmiş olmana sevindim. Teşekkür ederim güzel yorumun için. :)
Bulutlara bakıp o kadını görebilmek de bir mesele ve sen ne güzel görmüşsün. Bence o fotoğrafı bastırıp çerçevelemelisin. :)
YanıtlaSilAslında bulutlarda kadın falan yok. Bu fotoğraf nasıl ilgi çekici olabilir diye düşünürken bulutların onları izlediğim ve bu fotoğrafı çektiğim zamanda üstümde bıraktığı tesirden ilham aldım. :) Zaten dikkat ederseniz bulutu çizmedim, pembeliği çizdim. İçimde tatlı bir pembe taşıdığım ama dışımın bulanık gri bulutlarla sarıldığı günlerdeyim. O günler de geçmiyor, geçemiyor gibi. Kötü değilim ama bu ikilik çoğu zaman beni yoruyor.
Sil