Hop, pop, şlop!

Eski telefonlarda olsun, hani baya baya eski - 3310'lar falan dermişim, atariler olsun bazı nokta atışı oyunlar vardı. Bu oyunları oynamayı herkes severdi. Bugün atariler yeniden moda olsa bence yine herkes sever. Eski bilgisayar oyunlarında da vardır böyle oyunlar, hoplamalı zıplamalı. Düşünce yandın çık, olan. İşte! Pazar akşamı ve özellikle de pazartesinin gecesine milim kala olan saatlerde bazen böyle hissettiğimi fark ettim. Bir atari oyununun içinde gibi.

Haftalar çok hızlı geçiyor desem; böyle olsun olmasın, takıldığım nokta bu değil. Hem biliyor musun artık kendimi zamanda savruluyor gibi hissetmiyorum. Tamam, bazen zamanda hopluyor gibi hissediyorum ama itiraf et bu, kulağa çok daha eğlenceli geliyor. Tıpkı bir oyunda gibi! İşte yeni bir haftaya hopladım. Hop, pop, şlop! Bazen geçen haftaki hoplayışım üç adım falan ötemde kalmış gibi geliyor ama aslında yedi gün geçmiş. Bu yedi günde ne yaptım? Hımmm... Ödev? Sonra, sevdiğim bir arkadaşımla buluştum. Evet, haftam güzel geçmiş sanırım. Evet evet evet, güzel geçmiş ilan ediyorum. Başarılı bir uçuştu, tebrikler kendim. 

Baksana, sanırım bizi uçuş değil de konuş an'ı şaşırtıyor. Cidden bak. Hafta içinde ve hatta sonunda da bir şeyler bir şeyler yaşıyoruz ve bilincimiz bir karış veya kişiye göre değişmekle birlikte on karış havada uzun atlama yapıyor, sonra bir an geliyor ve elbet konuyoruz bir yerlere, çünkü hani bilirsin fizik kanunları falan fişman, işte sonra da konduğumuz o ilk anda fark ediyoruz; günler ne çabuk geçti! diye. İşte ben de pazar akşamlarını pazartesi gecelerine bağlayan zaman dilimlerinde bazen böyle bir küçük şaşkın hissediyorum.

Sana cumartesi günü söylediğim gölge çalışmasının devamını getirmedim çünkü başka başka ve malesef yine başka konularda çalışmam gerekiyordu ve galiba bayılayazdı ruhum falan, o yüzden de gölgemi kaybettim ve uçuş anıma odaklandım. Her şey hem yavaş yavaş ve çığlık atayazacağım kadar sıkıcı ve yine yavaş geçti, hem de hani bazen aniden nefesin kesilir ya işte bu hissi verecek kadar keşif dolu ve en sevimli tabirle hoş; geçti. Gölgelerimle yapacağım buluşmalarda seninle de paylaşmak isteyeceğim kendi dedikodularımı derinlerimden kazabilirsem belki bir yazımda ucundan çıtlatırım. Şimdilik bu konuda ekleyebileceğim yeni bir şey yok. 

Saat şu anda 00.00. 

O halde ne zamanı? Hadi hadi bilebilebilirsin, biliyorum.

Tabi ki, dilek!

Güzel bir hafta dilerim sevgili okur.

Hoşça kal.

:)

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.

Kitap: Huzursuzluğun Kitabı - Fernando Pessoa
(Can Yayınları)