''Kesinlikle kaybolduk,'' dedi, ''ve Zümrüt Şehri'ne giden yolu zamanında bulamazsak asla beynimi alamam.''
''Ben de kalbimi,'' dedi Teneke Adam. ''Oz'a gitmek için sabırsızlanıyorum ve kabul etmelisiniz ki yolumuz çok uzun.''
''Biliyorsunuz,'' diye söze girdi Korkak Aslan hafifçe inleyerek. ''Bir yere varamadan sonsuza dek yürüyecek cesaretim yok.'' (Oz Büyücüsü, L. F. Baum\ sayfa: 86)
-Yazı, kitaba dair spoiler içeriyor.-
Bu, kitaptaki en sevdiğim alıntı. Kitabın her bir karakteri bir şeyi arzuluyor. Korkuluk beyni olmasını, Teneke Adam kalbi olmasını... Aslan cesaretli olmayı. Dorothy ise köpeği Toto ile birlikte Kansas'a teyzesinin yanına dönmeyi istiyor. Tüm bu isteklerinin gerçekleşmesinin büyük büyücü Oz'a bağlı olduğunu, bu yüzden de onun yaşadığı şehir olan Zümrüt Şehri'ne gitmeleri gerektiğini düşünüyorlar. Ancak gerçekte ne Oz büyük bir büyücü, ne de Zümrüt Şehri zümrütten yapılmış... Hepsi düzmece. Kendilerinde zaten var olan veya olağanüstülükler olmadan da elde edebilecekleri şeyleri isteyen bu karakterler, çıktıkları zorlu yolculukta aslında bir yandan içsel bir yolculuk da yapıyor ve kendilerinin farkına varıyorlar.
Kitapta en önemli ve zorlu isteğin Dorothninki olduğu vurgulanıyor: Eve dönmek. Hepimiz hayatımız boyunca bir şekilde ''evimizi'', kendimizi ait hissedeceğimiz yeri, ''mutluluğu'' arıyoruz. Bazen bir amaçta, bazen bir kişide, bazense elimizle kavrayabileceğimiz başka başka nice varlıkta. Oysa ev aslında hep başladığımız yerde. Yolumuz uzun, evet. Bu uzun ve sonsuzmuş gibi görünen yolda cevabı kendimiz bulamazsak asla başlangıç noktamıza dönemeyiz.
Teneke Adam, Korkuluk ve Korkak Aslan'ı kandırmak sahte büyücü Oz için kolaydı. Çünkü onlara zaten sahip oldukları ama farkına varamadıkları şeyleri kendisinin verdiğine inandırdı. Onlar, Oz'un yalanı sayesinde isteklerini gördüler; aslında bakmadıkları yerde, içlerinde olduğunu. Dorothy ise farklıydı. Oz onun dileğini yalanlarıyla gerçekleştiremedi. Dorothy'nin isteği bir parmak şıklatmasıyla gerçek olabilecek bir dilek değildi. Bu dilek Dorothy'nin sahip olduğu bir şey olmasa da, var edebileceği bir şeydi. Güney'in iyi cadısı sayesinde Kansas'a dönme yolunun en başından beri kendi elinde olduğunu anladı Dorothy. Yürüdüğü tüm o yollar, atladığı tüm o tehlikeler; Dorothy'nin Kansas'a dönebilmesi için aslında katlanması gerekmeyen durumlarmış gibi görünüyordu. Dorothy yine de üzülmedi. Çünkü çıktığı yolculukta edindiği arkadaşları, bu yolculuk sayesinde isteklerine kavuşmuştu. Üstelik Dorothy de, arkadaşlarıyla birlikte yaşadıklarından sonra, gerçekten de ''evini'' bulmuştu.
Cevaplar çok yakında olsa da, onu bulabilmek için uzun, belki sonsuzluk kadar uzun gelecek bir yolda yürümek gerekebilir. İyi, güzel şeyler zamanla olur İlkay, tıpkı bir çiçeğin günbegün büyüyüp yapraklarını açması gibi. Emek, zaman ve istek gerekir. Yoksa o çiçek solar. Solmasını istemezsin, değil mi?
Not: Bu yazımı 16.05.2021 tarihinde bir defterime yazmışım. Şimdi okurken burada da paylaşmak istedim.
bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.
Oz büyücüsü de , Mevlana da aynı şeyi söylüyor.kitabı okumamıştım. Bu yazıdan sonra şiddetle okumak istiyorum:) en son paragrafta da kendine söylemişsin:))
YanıtlaSilÇocuk kitabı ama bence her yaştan okur sevebilir. Bazı kitaplar gerçekten ''çocuklar için yazılmış'' çocuk kitabı oluyor ama bazılarıysa içinde ince ince öyle güzel mesajlar taşıyor ki, her yaşa hitap edebiliyor. Bir de malesef yetişkinlikte bile o mesajları benliğine alamamış insanlar görüyoruz. Sevgi, saygı, arkadaşlık, erdemler vs gibi gibi. Her neyse, bu nedenle bu tarz çocuk kitaplarını herkes okumalı bence <3
SilGünlüğüme de arada böyle o an okuduğum, izlediğim veya dinlediğim şeylerden notlar alır ve düşünce yazardım. Bazen bilgisayara o an yazamayacaksam böyle deftere de unutmadan not alırdım, sonra bloğa falan da geçiririm diye vs. Bu yazıyı asırlar sonra geçirdim ahaha :)
anneeee ramstein anneee :) oz kitabı da filmi de biricik :) herkes dorothy gibi olsun o zamansaaaa :) ne güzel yorumluyon seeeen :)
YanıtlaSilAhahah yok ya mükemmel bir parça :) Bunu baya evvel dinliyordum da şimdilerde yine önüme hortladı ve dinliyorum :) Ve teşekkürler efenim teşekkürler :)
SilGüzel bir hikaye. Herkes bir amacı olduğu için yola çıkar. Bu yoldaki deneyimler de hep kazanç olur. Sen de doğru noktalara değinmişsin, emeğine sağlık. :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim :) Tabi deneyimler kesinlikle kazanç oluyor ama bunu kendi kendine söyleyince bile kulağa teselli gibi geliyor. Bence asıl önemli olan deneyim bile değil, ondan sonra ardında kalanlara değiyor mu bu, diye düşünüyorum. :)
SilBen hala daha filmini izlemedim. :( Ama kitabını okuduğumda büyülenmiştim. Bir de üç dört yıl evvel okudum kitabı, yani çocukken de değil. :) Ben de bir dönem çok okuyorum, bir dönem hiç. Şimdi okuduğum kitabı baya beğendim o yüzden okuyabiliyorum ama okuyamama dönemindeyim aslında :( (Bu da nasıl bir cümleyse :)
YanıtlaSil