Spoiler Alamamanın Dayanılmaz Bulantısı.

Kitap: Kim Bağışlayacak Beni, Birhan Keskin
(Metis Yayınları)

Şehrin ışıklarını izlemeyi çok severim. Bulunduğum konumdan baktığımda renk renk pek çok ışık görüyorum. Küçükken onları beton yığını olarak görürdüm. Büyüdüğümde yeryüzündeki yıldızlar gibi görmeye başlamıştım. Sanırım bu terslikte bir iş olmuş. İşler bende tam tersi ilerlemiş. Büyüdükçe duruma daha hayalperest gözlerle bakar olmuşum. Şimdi, tekniken dün akşamsa, onları güzel ışıklar olarak gördüm. Her yer karanlıkken parlayan renk renk ışıklar güzeller. Işıltılı şeyler hep ilgimizi çeker sanırım. Parıl parıl parlayan şeyler. Küçük bir bebek için de bu böyledir, yetişkin olan ve hatta siyah giyen adamlar\ kadınlar için bile böyle. İlgi çekici yani. Belki de hepimiz bir şekilde parıl parıl parlayacak bir hayalin arzusunu içimizde taşıyıp durduğumuz için bu böyledir. Bazen ihtiyacımız olan parıltıları düşleriz, bazen ihtiyacımız var sandıklarımızı; bazense, kendimizi bir parıltıya dönüştürmek isteriz. Bu gece yıldızımla bu mevzuyu konuştum ayaküstü. O bana yanıt vermedi, ben de kendime.

Işıltılı sokak lambalarını izlerken tatlı yemeyi severmişim. Sanırım sandığım kadar romantik de değilim. Artık daha az hayatın anlamı üzerine düşünüyorum. Sütlaç yemek daha cazip geliyor. Sen de sütlaç yemeyi sever misin? Herhangi bir ışığı izlemene gerek yok, dümdüz sütlaç yemeyi işte. En çok hangi tatlıyı seversin sevgili okur? Yoksa tatlıcı değil de, tuzlucu musun? Yiyici misin, yapıcı mı, yoksa ortaya karışık yapıcı mı? Bir insanın hangi tatlıyı sevdiğini bilmek gibi minik bilgileri bilmek keyifli. Sen şu şu şu desen de, ben unutacağım belki; ama içinde tatlı geçen tatlı bir sohbetin hatırası yaşayacak.

Sohbet etmeyi sever misin? Ben çok severim. Sanki içimde gerçekten bir cırcır böceği ruhu yaşıyor gibi. Bazen yerin altında konaklıyor ama sonra sanırım toprağı kazıyor kazıyor kazıyor ve işte çeneme kuvvet. Sanırım pek çok konuda dakikalarca konuşabilirim. Tabii cırcır böceğim yerin altından çıkmak isterse. İstemezse, ben de istemiyorum. Zaten sanırım bu sıralar cırcır böceğim yeryüzüne çıksa bile ses tellerimin akortu bozulmuş halde. Ne olduğunu bile anlamadan hasta oldum! Hayır yani tamam kendime asla dikkat etmedim ama hasta olmamın sebebi bence bu değil. Salgın var sanırım. Birinden bulaşmış olmalı. Böyle hasta olmak da kulaktan kulağa oynamak gibi. Herkeste farklı şekilde kendini gösteriyor. Bazısı hasta olunca yatak döşek olur, bazısı ayaktadır ama ağzı yüzü yamulur (bu ben *-*), bazı şanslı zatlar da bulutların hareketi gibi hafifçe atlatıverir. Blogda da hasta olan yazarlarımızdan görmüştüm de tam hastalık havası dikkat edelim demiştim. Abartmıyorum bir gün geçmedi ben hasta oldum...

Dün gece üç dört bölüm The Vampire Diaries izledim. Çok ilginç bir deneyimdi. O diziyi en son ortaokulda ve sanırım lisenin başında izlemiştim. Aslında dönemine göre fena değil. Özellikle de bazı karakterler diziyi yürütüyordu. Diziyi izlerken birazcık nostalji seven damarlarım kabardı ve duygulandım kabul ediyorum ama malesef sardırarak izledim. Yine de ara sıra üç beş bölüm izleyip kafamı boşaltabilirim diye düşünüyorum. Küçükken izleyip finalini getirmediğim böyle diziler var. Üstelik ayıla bayıla izlerdim. O zamanlar çok sezonlu diziler gözümü korkutmuyordu. Şimdi mini dizi izlemeye bile yanaşmıyorum. Pek çok kişi dizileri filmlere tercih eder sanırım. Bense izleyeyim de bitsin, sonunu şipşak öğreneyim kafasındayım. Diziler gerçekten beni geriyor gibi. Heeey, sonu nerede göremiyorum. Acaba final bölümünden spoiler yiyip baştan başlamayı mı denesem? İşte ben de bu tarz bir denişiğim.

Bir kurgu hakkında spoiler yemeyi sever misin? Ben nefret ederim! Ama spoiler almayı özel olarak isteyen bir arkadaşım vardı. Baya baya sonunu anlatmamı isterdi. Sonunu bilse bile kitabı okurken hissedeceği hisler olduğu yerde kalacakmış neticede. Aslında bir bakıma haklı. Sonuçta olaylar ilerledikçe heyecanlanırız, üzülürüz, kızarız, mutlu oluruz, rahatlarız ve artık işte her neyse. Yine de bir şeyin sonunu bilmek sürprizi kaçırıyor gibi. 

Kurgular için böyle düşünüyorum. Ama hayatım hakkında üç beş spoiler alabilsem güzel olurdu diye de düşünmüyor değilim.

Peki sen nasılsın?

Haftamız güzel geçer umarım.

Hoşça kal.

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.

Not: Ne çıkarsa bahtımıza diyerek Birhan Keskin'in Kim Bağışlayacak Beni isimli şiir kitabından rastgele bir sayfa açtım ve işte yazımızın fotoğrafı da o oldu. Hem şiir okuduk, güzel oldu hoş oldu.