Bloğumu neden kapatmıştım ve sonrası için danışmak istediğim şeyler.

Herkese merhaba. Umarım çok iyisindir sevgili okur. Ben bu yayınımda sana neden güzelim eski bloğumu kapattığımın hikayesini anlatacağım.

Öncelikle belki sen de görmüşsündür, bir yayınımda eski blog linkimin kullanıldığını fark etmiştik. Sonra ne hikmetse bu farkındalığın üzerinden yarım saat geçti geçmedi o blog kapandı. Muhtemelen gözlemci bir hırsızla karşı karşıyaydık...

Sonra ben sıfırdan bir e-posta aldım. Planım, bu e-postayı önce yazar, sonra yönetici yapıp benim eski mailimdeki yöneticiliğimi devre dışı bırakmaktı. Bir şeyleri hacklemek için muhtemelen e-posta adresi gerekmiyordur ama bu kişinin bilmediği bir adresle devam etmek istedim. Neyse efendim açtım yeni bir adres. Sonra oraya yazarlık daveti de gönderdim, kabul da ettim. Ancak sonra o da ne, benim sıfırdan açtığım mail adresine blogspottan bir bilgilendirme geldi. Bir köstebek benim adıma daveti kabul etmiş! Neyse yazarlar kısmından atabilirdim onu, çünkü yönetici bendim. Ama ayarlara girip baktığımda tek yazar görüyordum, o da ben! Bu nasıl olabilirdi? Hala daha nasıl olabilir asla anlamadım o ayrı.

Sonra ben tabi evimde bir hırsızla yaşıyor gibi hissetmeye başladım. Hatta belki biliyorsundur nisan boyunca yazı yazmadım. Çünkü nasıl yazayım... Aslında her şey normal gibiydi. Belki de benim kuruntumdu bilmiyorum. Bildiğim tek şey elimde bir e-postanın olduğuydu ve o e-postada yazan da benim blog panelimde tanımadığım bir kişinin yazar olduğuydu. Hayalet yazar.

Böyle olunca, paranoya yapacağıma bloğu kapatayım dedim. Zaten elimde kodlar var. Kod olmasa yazılarım var. Hadi yazı da olmasın kahretsin, baştan başlarım!

Sonra biraz bekleyeyim dedim. Mayıs başında bloğumu tak diye kapattım. Amacım az bekleyip bloğu geri diriltmekti. Ama bakın şu işe ki benden önce davrandı hırsız hayaletimiz. Mayısın ortalarında eski blog adresimin, yani blog linkimin kullanıma açık olduğunu gördüm. Şu an bile google'a eski blog adımı yazarsanız ilk sırada ben çıkıyorum... Çünkü bu kişi benim linkimle bloğumu yeniden açtı. Yazı falan yok blogda tabi ama amacı ne bilemiyorum. Belki de görüntülenme sayımdan faydalanıyordur, bilemiyorum. Ama hadi faydalandı diyelim, Allah aşkına blogdan hangi biriniz ne kadar para kazandınız? Blogdan para kazanmak diye bir olay, bir rüya, bir masal yok. Var mı? Varsa buyurun lütfen.

Bu tabi benim yeni blog açma hevesimin afedersin içine bir güzel etti. Bu nedenle her şeyden soğudum. Çok üzüldüğümü zaten ilk yazımda da anlattım. Bloğumu kapatmak bile kalbime hançerler soktu çıkaramadı, bir de üstüne bu kişi hala bloğumla ve belki de benimle artık bilemiyorum, uğraşmaya devam edip durdu. Bloğumu bile kapattım, daha ne istiyordu? Belki de boşalan evime daha rahat yerleşmiştir bu yolla. Bilemiyorum.

Velhasılkelam, bu nedenle tak diye yok oldum. Hayatımdaki tek derdim de bu değil ayrıca. Ama orayı ne kadar çok sevdiğimi bir kez daha uzun uzun anlatmayacağım. Ben orada büyüdüm ve... Ve'sini biliyorsun işte. Ben ne zaman birine sarılmak istesem, bazen hani, oraya sarıldığım olurdu; bloğuma. Anlıyor musun? Bu yüzden canım yandı, çok yandı. Belki bloğumda kimse yoktu, belki de vardı. Sorun bu mu? Evet, bu bir sorun o ayrı. Ama cidden, bu mu? Hayır! Benim olan bir şeye birinin dokunması, onu sarsması, fikri bile çok yıpratıcı. Orası benim hayatımın literatürüne ''benim'' kelimesini soktu. Benim demeyi bloğumla tanıdım ben. Yaza yaza, keşfede keşfede.

Neyse. Zaten artık bunların önemi yok. Yani ne kadar üzüldüğümün. Çünkü bir kere üzülünce artık üzülmüş oluyorsun malesef. Bunu geri alamazsın.

Aslında bir daha tövbe blog yazmam diyordum. Bu kadar üzüldükten sonra mı? ASLA! Ama olmadı işte. Blog yazmayınca normalde de yazamamaya başladım. Bir tane günlüğü neredeyse bitiriyorum o ayrı. İki ayda bir defter bitti, yuh! Ama işte anladın, yazamamaya başladım. Zaten çevremde uzun uzun sohbet edebileceğim de kimse yok şu an. Bu benim için ölüm demek. Abartmıyorum, ölüm demek. Anlatamamak.

Bu yüzden, bana da sürpriz olarak, bir öğleden sonra bulutları izlerken aklıma geliverdi. O an bilgisayara koşmasaydım muhtemelen bu bloğu açmazdım. İyi mi oldu bilmiyorum. Çünkü hadi ama bu travmatik bir olaydı. Benim en büyük korkum sevdiğim bir şeyleri yitirmek. Bu nedenle de er ya da geç sevdiğim şeylerle arama uzaklıklar girer. Bu olay da bu korkumun üstüne yağ, bal, kaymak, efendim reçel falan sürdü... Ya da acı salça!

Bundan sonrası için sıfırdan devam mı etmeliyim, yoksa eski yazılarıma da bu blogda yer mi vermeliyim bilmiyorum. Eski yazıdan kastım da asla kendimi anlattığım, hislerimi anlattığım, yazılar değil. (Ağaç Ev yazısını yazmamışçasına :) - bakınız bir önceki yazım). Çünkü ben kendimi gösterdim; sonra biri geldi o güzelim yazılara pis pis dokundu! Ama belki arşiv olması için sevdiğim kitapların yorumlarına bu blogda yer mi versem diyorum. Aslına bakarsan elimde blog kodum da var. Onu geri yükleyecektim zaten bu son şey, eski blog linkimin kullanılıyor olması, olmasa ama sonra bundan da soğudum. Tek isteğim sadece yazabilmekti. Susuz kalmış gibiydim ve bir daha bunun olmasını istemiyorum.

Benim kadar uzun süre blog yazanlar -sekiz yıl dile kolay- aslında bir yerden sonra bloğa reklam ekleyip iyi kötü para kazanıyorlar. Ama işte o da büyük büyük meblağlar değildir sanıyorum ki. (Buna rağmen işte niyeee?) Ama ben sadece seviyordum. Anlamıyorum, bir şeyi sadece sevemez misin? Sadece sevdiğin için emek vermek, kendinden bir şeyler vermek hatta; bazı insanlar bunun empatisini niye yapamıyor? Bir kere bloğuma göz atınca bile anlaşılacak bir şey bu. Belki de tam olarak bunun için bulaşıp durmuştur, bilmiyorum.

Bak yine yazarken kendi sorduğum soruya yanıt buldum. Sanırım en iyisi sıfırdan devam etmek, ne dersin? Yoksa sence, blog kodumu yükleyip (ki yüklesem nasıl bir şey ortaya çıkar bilemiyorum) eskiyi diriltmek mi? Yine de içimden bir ses buna hayır diyor. İkinci olarak ise, çok sevdiğim kitapların yorumlarını yeniden paylaşmak. Bu nasıl fikir sence? Tabi yazılarımın altındaki tüm o yorumlar falan olmayacak böyle olunca artık ama en azından arşiv olur kendim için diye düşündüm. Ya da eskiyi geride bırakıp yeni yazılarla mı devam etmeli? Belki sadece instagramda eski kitap yorumlarımı paylaşabilirim. Bilmiyorum, sen ne düşünüyorsun? Bütün bunlar hakkında?..

Aslında bu olayları anlatmayı düşünmüyordum. Çünkü bu resmen uğursuzluk ve bunları bir daha anmak bile istemiyordum. Yine de anlatmak, bloğumun okurlarını da bilgilendirmek, iyi olabilir diye düşündüm. En önemlisi de belki rahatlatabilir diye düşündüm. Gerçi bundan sonra bunun bile önemi yok ya, neyse.

Hoşça kal, kalalım. Umarım.