Bazen içini bir hüzün kaplar. Evin tavanıyla, gökyüzündeki bulutların beyazlığı bir olur. Her yer bembeyazdır; gökyüzü bembeyazdır. Seni olduğun yere çiviler. Çivilendiğini bile anlamazsın. Kıpırdayamazsın; kıpırdamıyorum da ondan diye düşünürsün. Hem, dersin, işte bulutlar da şu tavan gibi. İşte şu iki beyazlığı birbirinden ayıran tek şey şu komik çizgi. Bulutlar kıpırdamaz. Perde bile kıpırdamaz. Neyse ki sen de kıpırdamıyorsundur. Sonra tüm yakıcılığına rağmen o beyazlığı incelersin. Normal insan yapmaz bunu tabi. Çünkü orada beyazlık dışında ne vardır ki? Belki beyninin oyunuyla, belki beklenmedik anlarda neşesini bulan hareketli rüzgarın yardımıyla, çok çok açık tonda mavilikler sana gülümser. O an kıpırdayamadığını unutursun; çünkü kanın akar, hissedersin. Artık kanın da oyuncu rüzgar gibidir; beklenmedik anda esmiştir, içinde.
Ertesi gün başka bir gündür. Hava yine uzaklardaki yağmurların hüznünü taşır. Yine de gökyüzü bugün mavidir. Birbirinden kopan ve birbiriyle birleşen bulutları görürsün. O an hızla geçer. Sonra tüm bulutlar geçer gider ve işte artık tek bir bulut bile yoktur. Gökyüzü artık daha neşeli gibidir. Belki de bulutlar evlerini bulmuşlardır, bu yüzdendir. Herkes uzaklardaki evlerine dağılmıştır; veya belki de ailecek başka diyarlara, şöyle bir dolanmaya, tatile çıkmışlardır.
Ertesi gün gökyüzünde hiç bulut yoktur. Ama o da ne, bir aslan kükremesi! Ah hayır, gök gürültüsüymüş... Bu başta hüzünlü gelir. Çünkü sana bir şeyi anımsatır. Hani kıpırdayamayan içini. Ama sonra yine delice rüzgarlar eser içinde ve bu komik gelir. Sonra kükremeler uzaklaşır. Hava solgun ama sessizdir yine.
Sonraki gün güneş pırıl pırıldır. Bugün en güzel gün, dersin. Neden artık güneşi daha çok seviyorum, ah bilmiyorum! Gökyüzü daha geniş gelir sana. Sanki bir şeyler kucaklıyordur, içini.
Yarın hava nasıl olacaktır? Hüzünlü, sonra komik? Güzel, sonra sıkıcı? Sıkıcı, sonra hüzünlü? Hüzünlü, sonra sinirli? Sonra mutlu, sonra yalancı, sonra şaşkın, sonra... Ah şu şakacı yaz gökleri.
bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsin.
Yazılarını özlemişim, okuyup da hayallere dalmak iyi hissettiriyor. Hep yaz sen, yüreğine sağlık. 😊🌺
YanıtlaSilTeşekkür ederim, böyle hissetmene sevindim :)
SilŞakacı yaz göklerini şu anki ruh hallerime benzettim :) Bir gün açık, bir gün kapalı, kah yağışlı kah güneşli :) Ve yine mis gibi bir İlkay yazısı okudum ya, nasıl mesudum :)))
YanıtlaSilBir günde değişiyorsa yine iyi. Benim gökyüzümde bir gün dört mevsim gibi :) Teşekkür ederim, böyle düşünmenize sevindim :))
Sil:) evet işte belli olmuyor hava da gök de insanın modu da :) evey sen hüzün, geceye daha eğilimli iken yani gündüze, neşeye, muzipliğe, oyunculuğa daha yatkın oldun artık ne güzel işte daha keyifli böyle hayat :)
YanıtlaSilGeçen gün hava günlük güneşlikken bir anda gök gürlemeye başladı, ciddiyim. Bu benim genel ruh halim :))
Sil