Biz Kimden Kaçıyorduk Anne? (Perihan Mağden) | Kitap Yorumu

Yazar: Perihan Mağden, Yayınevi: Can Yayınları

Hayatları kaçmakla geçmiş bir anne ve kız. Ev dedikleri yer, birbirlerinin yanı. Otel odalarında konaklıyor, o oteli ‘’eskittikten’’ sonra başka bir otelin yolunu tutuyorlar. Onlara dair pek bir şey bilmiyoruz ama aslında pek çok şey biliyoruz. Bir aradalar ve bu en önemli şey onlar için; bu kesin. Peki ama nedir onları birer yolcu kılan? Daimi birer yolcu olmaya mahkum eden? Anılar.

Bambim, diyor annesi kızına. Bambi isimli çocuk kitabının karakterinden alıyor ismini küçük kız. O da annesinin savunmasına gereksinim duyan bir yavru ceylan çünkü. Korunmasız, habersiz dünyadan ve onları arayanlardan. Annesi pek bir şey açıklamıyor Bambi’ye. Bilme sen, diyor, tanıma kötülüğü. Gözlerini ve kulaklarını kapatıyor Bambi, annesi onu savunurken. Annesi, yavrusunu her şeyden koruyor. Tüm dünyadan. En çok da kendi geçmişinden koruyor kızını. Tıpkı Bambi’nin de annesini koruması gibi. Varlığıyla.

Kitap pek çok bölümden oluşuyor. Bu bölümlerin çoğu Bambi’nin ağzından anlatılan anılardan meydana geliyor. Bambi ve annesi birlikte pek çok yer görüyor, dünyanın pek çok yerindeki pek çok farklı otelde kalıyor ve bir sürü anı biriktiriyorlar. Bu anıları okurken Bambi ve annesinin arasında geçen diyaloglardan annenin geçmişini öğreniyoruz azar azar. Diğer yandan ara ara başka insanların gözünden anlatılan bölümleri okuyoruz. Bu bölümlerde başkalarının gözünden anne ve kızı görüyoruz. Bambi aşırı güzel bir kız çocuğu. Fazla güzel, fazla nahif, fazla dikkat çeken. Annesi fazla sert bir kadın; fazla korumacı, fazla öfkeli. Kendi dünyalarında yaşayan bir ikili Bambi ve Annesi. Dünyalarını çevreleyen geçmiş peşlerinde, oradan oraya kaçıyorlar kitap boyunca.

Kitabı geçtiğimiz ay okumuş, hemen ardından da dizisini izlemiştim. Dizinin başrolünde Melisa Sözen'in oynaması diziyi merak etmemi sağlamıştı. Ancak diziyi izlemeden önce, uyarlandığı kitabı okumak istiyordum. Bir gün kütüphanede dolanırken bu kitap karşıma çıktı. Tahmin edersiniz ki, havalara uçtum. Kitabı elimden bırakamadan okudum. Baştan sona merak unsurunu ön planda tutan, akıcı ve özgün bir kurguya sahip olduğunu düşündüğüm bir kitaptı. Kitabı okumamın üstünden fazla zaman geçmeden sıcağı sıcağına dizisini de izlediğim için detaylara hakimdim. Dizinin başarılı bir uyarlama olduğunu düşünüyorum. Replikler dahi kitaptaki cümlelerden seçilmişti, öyle söyleyeyim. Bunun dışında, başrol olan iki oyuncunun, anneyi canlandıran Melisa Sözen'in ve Bambi'yi canlandıran Eylül Tumbar'ın performansını da başarılı buldum ve role uygun olduklarını düşünüyorum. Sadece, ben kitabı okurken Bambi'yi daha küçük yaşta hayal etmiştim. Oysa karaktere hayat veren oyuncu genç birisiydi. Ama bu benim için büyük bir sorun olmadı. Kitap mı, dizi mi dersek; ''kitaaapp'' derim. :) Ancak bu, diziyi başarısız bulduğum anlamına gelmiyor. Yine de eğer konusu ilginizi çektiyse, önce kitabı okuyup ardından uyarlaması olan diziyi izlemenizi öneririm. Böylece diziden de daha çok keyif alabileceğinizi düşünüyorum.

Peki siz kitabı okudunuz mu? Okuduysanız nasıl bulmuştunuz? Diziyi izlediniz mi? Düşünceleriniz neler? Benimle paylaşabilirsiniz.

Hoşça ve kitaplarla kalın.

:)

ALINTILAR

''Biz yalnızca birlikte yaşadıklarımızı hatırlayacağız Annecim. Tüm o güzel şeyleri. Senin bana Bambi'yi okuduğun geceleri.'' (sf: 13)

''Bazen zaman çok yavaş akıyor.

Yapışkan bir şeye dönüşüyor zaman. 

Ruhumuza yapışıyor pençelerini geçirip.'' (sf: 19)

''Görmek istemediği şeyleri, görmüyor insanın gözü. Yüreği.'' (sf: 28)

''Peki sen mutsuz musun Annecim? Hep mutsuz musun?'' (sf: 31)

''Bizi hor görmeye teşebbüs ediyorlar," diyor Annem. "Belledikleri kalıbın dışında olduğumuz için bir nevi cezalandırmaya. Ne kadar çirkin, ne kadar ayıp!'' (sf: 35)

''Bir asfalt taşı bağlanmış gibi içime. Yukarılara çıkıp nefes dahi alamıyorum.'' (sf: 57)

''Nefesini çalıyor sigaralar Annemin. Annemin nefesini çaldıkları için sigaralardan nefret ediyorum.'' (sf: 62)

''Benim evim, yurdum, dünyam ve okyanusum sensin.'' (sf: 75)

''Korku öyle bir şey. Bir kere nüfuz etmişse ruhuna, en umulmadık anlarda pençelerini geçiriverir yine. Korkunun lekeleri hiç çıkmaz, yalnızca büyür de büyür kendi kendine.'' (sf: 77)

''Neleri unuttuğumu dahi unuttum.'' (sf: 77)

''Bırak hayat altında bir okyanus gibi sallasın seni. Sen deniz yatağının üstündesin. Yavaş yavaş sallanıyorsun. Nereye götürürse götürsün, önemi yok. Bırak zaman aksın gitsin. Kötü zamanlardan uzaklaş deniz yatağının üstünde. Salına salına sakinleş, uzaklaş.'' (sf: 126)