Sevgili 14 Yaşındaki Halim.

Öncelikle seni çok sevdiğimi bilmeni istiyorum. Hep yanında olduğumu, bana her zaman, evet istediğin her zaman sarılabileceğini bilmeni istiyorum. Sormadan. Seninle birlikte çilekli pasta yemek istiyorum. Evet, çilekli. Bolca çilek olsun; içinde, üstünde. Hayır, kahve de içmeyelim. Kahveye olan bağlılığını ben başlatmak istemiyorum. Biliyorum, yine ben başlattım ama... Bilmek ile bildiğini bilmemek farklıdır. Sen tatlım, tatlım tatlım, sen evet sen benim tatlımsın ve benim bildiğim her şeyi sen de biliyorsun. Sadece bildiğini bilmiyorsun. Bunları da ben senin için öğreniyorum. Evet, bazen keşfediyorum, bazen öğreniyorum. Keşfetmek güzel, öğrenmekse zor geliyor. Ama korkmuyorum, çünkü içimde sen varsın. Tıpkı senin içinde benim olmam gibi.

Sevgili 14 yaşındaki halim. Senden sonra bir sürü şey öğrendim. Ama uzun bir süre senden daha bilgili olamadım. Aynı noktada durmayı seçtim. Durmayı ve sonra aynı noktada hareket etmeyi akıl edebildim. Bazen aynı noktada hareket edebilmemiz gerekiyor biliyorsun, veya bildiğini bilmiyorsun, başka noktalara da hareket edebilmek için. Aslında bunu görebilmek için. Sevindiğim gün çok oldu biliyor musun? Hahhahah, nasıl da şaşırdın; evet sevindiğim dedim, tatlım tatlım. Sevindiğim. Buna izin verdiğinde, sevinmek çok kolaydır. Bu sana tanıdık geldi mi? Gülümsemek, dünyanın en kolay işidir; o halde gülümsemelisin, hele de Tanrı sana böyle güzel bir gülümseme hediye etmişken. Hayır, ah lütfen bana soğuk davranma ama hayır. Sana gelecekten ''tüyo'' veremem. Kalbini çarptıran ve titreten tüm o günleri senden alamam. Çok saçma davranacaksın; ama ne olmuş tatlım tatlım, ne olmuş? Ergen olmak için kendine izin ver. Vereceğim tek tüyo bu olabilir.

Acaba pastadan önce yemek mi yeseydik? Lezzetli bir şeyler. Ne istersen. Bak bu sefer sağlıklı - sağlıksız ayrımını bile yapmayacağım. Birlikte yiyelim. Yemekler lezzetli değil mi? Sanki bunlar da bir hediye gibi. İnsanı mutlu eden yemekler, tadını alarak ve severek yememiz -ve tabii tabağımızı mutlaka bitirmemiz- gereken o yemekler. Aç bakalım ağzını. Uçak geliyo geliyo... Tatlım tatlım? Merak etme, hayatın hareketlenecek. Hep böyle olmadı değil mi, hep aynı hissetmedin? Çok yakında göreceksin, daha iyi hissedebileceğini. Sonra belki yine biraz düşeceksin ama mutlaka kalkacaksın. Tıpkı küçükken olduğu gibi. Hatırlıyor musun o tümseği? Hep aynı yerde düşer, sonra da kalkardın. Bacağın yaralanırdı sanki, sen daha iyi hatırlarsın. Ama yine de, gün geldi, artık düşmeden geçtin o yolu. Düşersen de sorun değil, biliyorsun. Neden korkuyorsun? Ah tabii. Yanında olduğumu bilmiyorsun, o yüzden. Ama bak işte sana söyledim. Ben hep yanındayım ve istersen alışverişe bile gidebiliriz. Kitaplar hakkında da konuşuruz. Sinema? Buna ne dersin? Ne istersin tatlım tatlım... Ne, ben mi? Ah... Bu zor bir soruymuş değil mi? 

Senin yanına gelemeyeceğim için üzgünüm. Bu adil değil biliyorum. Sen kalbimdesin ama ben senin zihninde henüz yokum. Seni hayal kırıklığına uğrattığım her an için çok üzgünüm. Ne?.. Önemli değil mi? Nasıl! Ne? Çilekli mi pasta mı? Ne... Kendime iyi mi bakayım mı? Bana sarılıyor musun? Tatlın mıyım gerçekten? Ne, benim mi.... tamam kalbimi okşama, gıdıklanıyorum inandım.

Teşekkür ederim sevgili 14 yaşındaki halim. Kan pompalayan devasa Tardis'ime misafir olduğun için. Çok öptüm, sarıldım.

:)

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsiniz.