Dans etmek, yani göbek atmak.

Sanırım benim asıl sorunum bir şeyleri dilimle söylesem de kendi içimde kabul edememekmiş. İyi veya kötü. Hatta sanırım özellikle de ilk etapta kulağa kötü gelen bazı şeyleri kabul edememek asıl sorunummuş. Çünkü bu, bir şeyleri beklemeye devam etmeme neden oluyordu. Dilim gerçeği bilirken, içim hala ümit etmek istiyordu sanırım. Belki yetişkin bakış açısından korktuğum için, belki kırılmaktan korktuğum için, belki de sadece kabul etmemeyi sevdiğim için. Zaman kazanmak için özetle; evet böyle olmalı.

İnsan ne hissedecekse hissetmeli ve bitirmeli belki de. İçinde tutmamalı. Dur kalanını da yarın yerim dememeli. Yutmalı, sindirmeli. Şimdiler ancak böyle bitirilir.

Şimdiler ancak böyle yaşanır (sanırım).

Dün müzik dinliyordum. Çok hoş ama biraz hüzünlü bir parçaydı. Galiba dinleyip hüzünlenmek istiyordum. Böylece şimdi bazı hislerimi ağzımda evirip çevirip, belki yarın başka bir lokmaya aynısını yapardım. Düşünüyorum da, benim tüm hayatım böyle geçmiş. Yutulmayan lokmalarla. O lokmalar ağzımda büyümüş büyümüş ve artık başka bir şeye dönüşmüş. Yutmak istemeyeceğim bir şeylere. 

Miden bulandıysa üzgünüm.

Küçükken içtiğim beyaz bir şurup vardı. Böyle içinde toz şeker gibi pütür pütür bir şeyler vardı ama tatlı değil, mide bulandırıcıydı. O ilacı içmeden evvel ne hikmetse balkona çıkarılırdım ki uzaklara bakayım, o sırada ilacı yutayım. Böyle yapınca, yani uzaklara baktırılınca, ilacı yutabileceğimi sanıyorlardı herhalde (ki işe yarardı, ilacı yutardım). O yutmakta zorlandığım ilacı yutar ve iyileşirdim. 

Dün akşam bir şarkının farklı bir versiyonunu dinledim. Sonra dur bunu ınstagramda paylaşayım derken başka bir şarkı keşfettim. Melodisi çok tanıdıktı ama sanki çok geçmişte dinlemişim gibi bir tanıdıklık. Belki gerçekten de çocukken dinlemişimdir, ya da benzer bir şarkının melodisiyle karıştırıyor da olabilirim. Balkan şarkıları birbirine benziyor neticede. Hüzünlü şarkımdan sonra bende havaya düşen cemre etkisi yarattı bu parça. Hatta ayaklandım göbek falan attım ahahahah. Beni ''tanıyan'' birine bunu desem inanmaz gerçekten; ama sen inanırsın, beni tanıdığını düşünmediğin için. 

Ben aslında dans etmeyi çok severim. Göbek atmayı da ahahhah. Ama insan içinde yapamam. Bunun sebebi utanmam falan da değil. Bilmiyorum; çok benden beklenmeyen bazı hareket ve cümleler var sanırım. Onları yaptığımda tuhaf bakışlara maruz kalmışımdır hep. Oysa amaaannn boşver değil mi? Belki içten içe utanıyorumdur kim bilir? Dans etmekten değil (göbek atmaktan da) ama... İnsanların yapmayacağımı düşündükleri bir şeyleri yaptığımı göstermekten utanıyorum sanırım. Senin de böyle hissettiğin olur mu?

Neyse. Dans etmek, yani göbek atmak, bana çok iyi geldi. Ruh halim o kadar hızlı değişti ki, çok şaşırdım. Sanki farklı biri olmuşum gibi. Ya da sadece, farklı biri olmayı bırakmışım gibi.

bir şeyler dinlemek için tıklayabilirsiniz.