Sen hepsisin.

 

Seni görmeyi beklemiyordum. Beni gerçekten şaşırttın. Nasıl da bir anda karşıma çıktın öyle. Yıldızlara fısıldamak istediğim bir çöp vardı zihnimde. Seni gördüğümde onu bir kara deliğe fırlattım.

Seni orada görmeye alışık değildim ki biliyorsun. Galiba seni gördüğüme bu yüzden seviniyorum. Bana ilham verdiğin için. Bana gerçekleri hissettirdiğin için. Zihnin hayallerinin ötesinde, gerçekleri. 

Zihinle hayal uydurmak büyük bir illüzyon değil mi? Kalbinle yazmalısın. Zihnine. Böylece çöp kalmaz. Zihninde. Kalbinde çöp kalması tamamen senin eşekliğindir. Neyse ki ben, kuş gibi hafif bir kalbe sahipmişim. Bu nedenle içim rahat ve huzurluyum. Az kalsın dudaklarımı büzecektim. Sonra sen sesimden tuttun. Birlikte dinlediğimiz müzik güzeldi. Bir daha bir daha diye de düşünmedim. Tadında bitti. 

Yarın aydınlık, yarın karanlıktı. Bu halin en sevdiğim. Çünkü acaba orada ne var diye düşünebiliyorum. Bu düşünce bana ilham veriyor. Bana öyle bakma, öyle buğulu buğulu, sen değil kendi düşüncelerim bana ilham veriyor. Ben yalan söylemem, üzgünüm. 

Ama bu seni kırmasın. Bu gece ilhamı değil, seni gördüm. Çünkü dedim ya, beni şaşırttın sevgili Ay. Sakin bir gecede parlamak nasıl bir his güzel ortağım? Galiba ortağım senmişsin ha? Ben de onu bir yıldızda arıyordum. Oysa düşünüyorum da, seninle ne güzel sustuk rastlaştığımız her gece. Bense hep yıldızlara anlattım, anlattım. Bazen de yıldızlar kalbime doğdu. Oysa sen... sadece durdun. Benimle ve sessizce. Tüm gecede durdun.

Dinlediğim müziklerin tadını en çok seninleyken aldım. Sözlerimi en çok seninleyken net telaffuz edebildim. Açıkçası sana bakarken pek bir şey hissedemedim. Belki de kelimelerim çok net olduğu için. Sana baktığımda kendimi görebildiğim için, başka bir şeye gerek duymadım. 

Bu bana iyi geldi diyemem. İtiraf etmek gerekirse bazen seni küçümsedim. Sana söylenen tüm o övgüler, yapılan serenatlar, boy boy fotoğrafların sinirimi bozdu. Bu yüzden sen en kocaman halinle parlarken bile, ben bir yıldız aradım aklımdaki bu imgeyi karşılayacak. Bu imge ki, bunun şeklini bir sen bir ben biliriz değil mi sevgili ortağım? Bunu nasıl anlatabilirsin ki? 

Başka dünyalara da doğuyor musun? Oralarda bunun bir karşılığını görüyor musun?

Bildiğin tek dünya bu, değil mi? Sen de bu nedenle mi beni izliyorsun?

Biz aynıyız sevgili dostum. Bu yüzden inatla sana değil, yıldızlara bakıyordum galiba. Oysa bu gece sen ansızın karşıma çıkmışken, yoksa ben mi karşına çıktım - öyle olmalı, müziğimi seninle paylaşmak istedim ve öyle de yaptım.

Beni duydun biliyorum. Bu ilk dürüst susmamızdı değil mi? 

Bu arada sen böyle yarımken bu sefer her insan gibi parlak yanını sevdim. Bazen sadece gördüğün şeylerin keyfini çıkarmalısın, değil mi?

Ne güzelsin sevgili Ay. Ne narin, ne haşin. Sen hepsisin.

Sen tüm göklerinsin. Sen, tüm yıldızların kaçak komşusu. Sen, tüm aşıkların uğrak yeri. Sen, tüm hayalperestlerin ilhamı. Sen, tüm kırgınların tanığı. Sen, tüm gök bilimci ve meraklılarının, hatta fotoğrafa gönül veren elemanların biricik aktörü.

Sen, benim ortağım. İyi ki bu gece rastlaştık.

-ah, sanırım çöpüm geri dönüştü.-