Aftersun (Güneş Sonrası) | Film Yorumu

Yönetmen: Charlotte Wells

Senarist: Charlotte Wells

Yapımı: 2022 - İngiltere, ABD

- Bence aynı gökyüzünü paylaşıyor olmamız hoş bir şey.

+ Nasıl yani?

- İşte, bazen teneffüste gökyüzüne bakıyorum ve güneşi görüyorsam ikimizin de aynı güneşi gördüğünü düşünüyorum. Böylece ikimiz aynı yerde olmasak bile... aslında beraber olmasak bile... bir bakıma yine de birlikteyiz. Yani ikimiz de aynı gökyüzünün altındayız... beraberiz.

Kaynak: Pinterest

''Harika bir gün geçirdikten sonra eve döndüğünde yorgun ve keyifsiz hissedip hiç hareket edemeyecek gibi hissettin mi? Her yerim ve her şey yorgun gibi. Batıyormuşsun gibi. Bilmiyorum, tuhaf bir his.''

Film, genç bir kadının 11 yaşındayken babasıyla yaptığı Türkiye tatilindeki anılarını anımsamasını konu ediniyor. Babanızla yabancı bir ülkede tatile çıktığınızı düşünün; bu, hele de bir çocuk için, inanılmaz güzel bir anı ve aynı zamanda macera demek olmalı. Sophie (Frankie Corio) de babası Calum (Paul Mescal) ile güzel anlar biriktiriyor. Başlangıçta bir sorun yokmuş gibi görünüyor, hatta kendimizi sadece akışa kaptırsak gerçekten de hiçbir sorun yok gibi. Birlikte tatil yapan ve eğlenen baba kız görürüz sadece. Ancak filmin akışını değil de, boşluklarını izlediğimizde aslında söylenmeyen buruk an(ı)ları fark etmeye başlıyoruz.

Sophie küçük bir kız olsa da, babası da henüz çok genç bir adam. Buradan Calum'un genç yaşta baba olduğu çıkarımını yapıyoruz. Aynı zamanda Sophie henüz çok daha küçükken anne babasının boşanmış olduğunu ve yılın büyük bir kısmında babasından ayrı kaldığını öğreniyoruz. Babasını özleyen küçük bir kız, birlikte geçirdikleri sayılı günleri kamera kaydına alıyor. Bir sürü video çekiyor. Bunlar belli bir amaca yönelik kayıtlar bile değil; ancak anlamlı kayıtlar. Sophie, babasıyla olan anlarını kaydediyor. Onunla konuştuğu, onunla güldüğü anları. Bunu henüz 11 yaşındayken bilinçli olarak yapmıyor muhakkak; ancak çocukken oyun olsun diye aldığı bu kayıtları yıllar sonra babasının o tatillerindeki yaşlarına gelmiş bir kadın olarak izlediğinde, içinde burukluk hissettiğini görüyoruz.

Çocukken mutlu anları daha yoğun yaşarız. Canımızı sıkan, huzurumuzu kaçıran, hatta belki kalbimizi kıran durumlar olsa bile, hemen ardından gelen çocuk bizi avutucu neşe anlarında bu buruk his silinir gider. Bir kez, iki kez, üç kez... Biz büyürken, bazılarımız çok bazılarımız daha az, bu neşeli anların ardında buruk anlar saklarız belki de. Sonra bir bakarız ki, büyümüşüz. Bir bakarız ki, bir zamanlar kolaylıkla yapabildiğimiz bu beceri, çocukluğun bilinçli unutkanlığında kalmış. Sonra da, belki de, tüm bu saklı buruk anlar bir anda karşımızda belirir. Tıpkı yıllar sonra Sophie'nin yaşadığı durum gibi. Öte yandan Calum'un da bunalımda olduğunu fark ediyoruz ancak kızının yanındayken hep ilgili bir baba profili görüyoruz. Ebeveyn olmak kişiye ağır sorumluluklar veriyor olmalı; kendini bile yeri geldiğinde unutması gereken bir sorumluluk. Bu bakımdan filmi bir ebeveynin farklı, bir evladın farklı açılardan görebileceğini düşünüyorum.

''Tamam, artık kamera kapalı. Sadece kafamdaki küçük kameraya kaydedeceğim.''

Usul usul akan ve bana huzur veren bir filmdi Aftersun. Her ne kadar filmin alt metninde üzücü durumlar olsa da, genel olarak baba kızın güzel anlarını izlediğimiz için ve bu anların birinin anıları olduğunu bildiğimiz için, bana nostaljik hisler veren de bir film oldu. Çok severek izledim. Filmin Türkiye'de geçiyor olması biz Türk izleyiciler için ayrıca anlamlı tabii. Ancak birkaç Türkçe kelime ve Türk kültürüne dair halı gibi bazı motifler haricinde Türkiye'ye has özellikler göremiyoruz filmde. Yine de dediğim gibi benim için güzel bir ayrıntıydı.

Hoşça kalın.

AFTERSUN | Official Trailer izlemek için tıklayabilirsiniz.

Aftersun (2022) Soundtrack dinlemek için tıklayabilirsiniz.

Not: Bu film yorumu yazısı reklam değildir, film önerisidir.